Davacı, davalıya ait iş yerinde 25/04/2002 -29/11/2005 tarihleri arasında çalıştığını, iş akdinin davalı iş verence, raporlu olduğu dönemde başka bir otobüs firmasında çalıştığı gerekçesiyle haksız feshedilmesi üzerine açtığı işe iade davası sonucunda , feshin geçerli nedene dayandığı kabul edilerek davanın reddine karar verildiğini ve kararın kesinleştiğini, feshin geçerli sebebe dayandığı kabul edilmiş ise de haklı sebeple dayanmadığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının raporlu olduğu dönemde, özel bir ulaşım şirketinde çalıştığının tespit edildiğini, bu dönemde davalı şirketten ücretini eksiksiz alan davacının doğruluk ve bağlılığa uymayan davranışlar gösterdiğini, iş sözleşmesinin İş Kanunu 25/II maddesinin (d) ve (e) bentleri gereğince haklı sebebe dayalı feshedildiğini, davacının hak kazandığı tüm ücret alacaklarının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı taraf temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2- Davacı işçinin ulusal bayram ve genel tatillerde çalışma karşılığı ücretlere hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 47. maddesinde, Kanunun kapsamındaki işyerleri bakımından, ulusal bayram ve genel tatil günü olarak kabul edilen günlerde çalışma karşılığı olmaksızın o günün ücretinin ödeneceği, tatil yapılmayarak çalışıldığında ise, ayrıca çalışılan her gün için bir günlük ücretin ödenmesi gerektiği hükme bağlanmıştır. 2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanunun 2 . maddesinde ise, resmi ve dini bayram günleriyle yılbaşı gününün genel tatil günleri olduğu açıklanmıştır.
Ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını iddia eden işçi, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça imzalı bordroda yer alan bayram ve genel tatil ücreti ödemesinin yapıldığı varsayılır. Bordroda ilgili bölümünün boş olması ya da bordronun imza taşımaması halinde işçi, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını her türlü delille ispat edebilir.
İmzalı ücret bordrolarından, ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından daha fazla çalışıldığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin alacağının bordroda görünenden daha fazla olduğu yönünde bir ihtirazi kaydının bulunması halinde, ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıt taşımaması durumunda dahi, işçinin bordroda yazılı olanın dışında ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının yapıldığını yazılı delille kanıtlaması imkân dahilindedir.
Somut olayda, davalı iş veren tarafından 2005 yılı Ocak – Kasım ayları arasındaki döneme ilişkin ibraz edilen ücret bordrolarında, ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin tahakkuk ettirilerek ödendiği ve davacının bu bordroları ihtirazi kayıtsız imzaladığı görülmektedir. Ancak davalı iş veren tarafından davacının 2002-2003 ve 2004 yıllarında gerçekleşen çalışma dönemine ilişkin ücret bordroları ibraz edilmemiştir . Davacı tanıkları, davacının ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışma iddiasını doğrulamıştır. Saptanan bu durum karşısında ve yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulduğunda, mahkemece davacının tüm çalışma dönemine ilişkin hak kazandığı ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin ödendiği kabul ederek, bu alacak talebinin reddine karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.06.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
