Davacı, asıl işveren olan ..... A.Ş."ne  ait işyerinde    alt işveren  olan diğer davalı ...... Şti. işçisi olarak çalıştığını,  iş yerinde fazla çalışma yapmasına, hafta tatilleri ve ulusal bayram  genel tatil günlerinde çalışmaya devam etmesine  rağmen  bu çalışma karşılığı ücret alacaklarının  ödenmediğini  ileri sürerek, bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini  istemiştir.
Davacı 27.03.2012 tarihli celsede .....A.Ş. aleyhine açtıkları davayı  atiye bıraktıklarını beyan etmiş ve  atiye  bırakma  talebi  ......  A.Ş. tarafından kabul edilmiştir .
Davalı ...... Şti. vekili davacının hak kazandığı tüm işçilik  ücretlerinin ödendiğini, talep edilen alacakların zaman aşımına uğradığını, savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı .... A.Ş. vekili, diğer davalı şirket ile  müvekkili şirket arasındaki davacının çalıştığı dinlenme tesisin işletilmesi, yönetilmesi ve bunun karşılığında kira bedeli ödenmesi yönünde işletme sözleşmesi yapıldığını, şirketler  arasında asıl–alt işverenlik ilişkisi bulunmadığını davacının diğer davalı şirketin  işçisi olması nedeni  ile  aleyhlerine açılan davanın husumetten reddi gerektiğini    ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının  fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışma iddiasını ispatladığı  gerekçesiyle davalı ...... Şti. aleyhine açılan davanın kısmen kabulüne, diğer davalı......A.Ş. vekili  aleyhine açılan  dava atiye  bırakıldığından  bu davalıya ilişkin  hüküm kurulmasına  yer olmadığına  karar verilmiştir.                                                                  
Kararı  davalılar temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2-Taraflar arasında davacının  çalışma süresine ilişkin uyuşmazlık  bulunmaktadır
Davacı, davalı  .....Şti."ne bağlı olarak 01.09.2007 tarihinde çalışmaya başladığını ileri sürmektedir. Davacıya ait SSK Hizmet Döküm Cetvelinin incelenmesinde davalı ... Şti. tarafından davacının 01.10.2007-15.06.2008 tarihleri arasında çalışma kaydının bildirildiği  ve  2007  Eylül  ayı itibari ile davacının  farklı sicil sayılı  bir iş yerinde çalışmasının bildirildiği görülmektedir .    Davacının 2007 yılı eylül ayında çalışma kaydını bildiren diğer iş yerine ilişkin kayıtlar celp edilerek, bu iş yerinin davalı şirket ati olup olmadığı belirlenmeksizin çalışma süresinin  01.09.2007 tarihinde başladığı  kabul edilerek   karar verilmiş olması hatalıdır.
3- Taraflar arasındaki diğer  uyuşmazlık noktalarını  ise, davacının haftalık fazla çalışma süresinin belirlenmesi,  fazla çalışma, hafta tatili ve  ulusal bayram genel tatil günleri çalışma karşılığı   ücret alacaklarının  hesabı  oluşturmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 41. maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır
4857 sayılı Kanun"un 46. maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Kanun"un 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmi dört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.
Fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günleri çalışma karşılığı  ücret alacaklarının son ücrete göre hesaplanması doğru olmayıp, ait olduğu dönem ücretiyle hesaplanması gerekir.  Bu durumda fazla çalışma ücretlerinin hesabı için işçinin son ücretinin bilinmesi yeterli olmaz. İstek konusu dönemler açısından da ücret miktarlarının tespit edilmesi gerekir. İşçinin geçmiş dönemlere ait ücretinin belirlenememesi halinde, bilinen ücretin asgari ücrete oranı yapılarak buna göre tespiti gerekir. Ancak işçinin iş yerinde çalıştığı süre içinde terfi ederek çeşitli unvanlar alması veya son dönemlerde toplu iş sözleşmesinden yararlanılması gibi durumlarda, meslek kuruluşundan bilinmeyen dönemler için ücret araştırması yapılmalı ve dosyadaki diğer delillerle birlikte değerlendirmeye tabi tutularak bir karar verilmelidir. 
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının günde 12 saat çalıştığı ve ayda 2  hafta tatilinde  çalışmanın devam ettiği  kabul edilmiştir. Buna  göre,   davacının  bir saat ara dinlenmesi  ile  günde 11 saat çalıştığı  , hafta tatillerinde çalıştığı   2 hafta için  haftalık çalışma süresinin  77 saat olduğu,  hafta tatilinde çalışılmayan diğer 2  hafta için  çalışma süresinin  66 saat  olarak belirlenmesi  gerektiği belirtilmiş ve  haftada      ortalama 71,5 saat  mesai yaparak   26,5 saatlik  fazla çalışma   ücretine hak kazandığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Ancak bilirkişi tarafından ayrıca ayda 2 hafta tatilinde  çalıştığı süreye ilişkin hafta tatili ücret alacağı hesaplanmıştır. Davacının hafta tatilinde gerçekleştirdiği çalışma süresi için  fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmış olduğundan, aynı süreye ilişkin ayrıca hafta tatili ücret alacağı belirlenmiş olması hatalı olup bu husus   bozmayı gerektirmiştir .                                                                          
Ayrıca fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günleri ücret alacaklarının, yukarıda gösterilen açıklamalarda belirdiği şekilde ait olduğu dönem ücretleriyle hesaplanması gerekirken davacının son ücreti üzerinden hesaplanmış olması da hatalı olup , bu husus  ayrı bir  bozma sebebi olarak kabul edilmiştir     
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.06.2012  gününde oy birliğiyle karar verildi.