Davacı vekili müvekkilinin iş sözleşmesinin davalı işverence geçerli sebep olmadan feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine karar verilmesini, çalıştırılmadığı süre için en çok dört aylık ücret ve diğer hakları ile işe başlatmama tazminatının belirlenmesini istemiştir.
Davalı işveren, davacının sözleşmesinin sona ermesi sebebiyle  davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, işyerinde otuzdan daha az işçi çalıştırıldığından bahisle davanın reddine  karar verilmiştir.
Karar davacı işveren tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının iş güvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesidir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.   
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Dosya içeriğinden, davalı olarak gösterilen şirketin fesih tarihinde sekiz işçi çalıştırdığı anlaşılmakta ise de davacı vekilinin sunduğu bir kısım belgelere göre davalı şirketin gurup  şirketi olduğu ve ülke  çapında  kuyumculuk ve mücevharat ticareti yapan  bir çok mağazalarının bulunduğu davacı dahil bir kısım işçilerin bu şirketler arasında aktarma yapıldığı belirtildiğine göre mahkemece bu yönde bir araştırma yapılamdan sonuca gidilmesi hatalı olmuştur.
Davalı şirketin varsa şubeleri veya içinde bulunduğu kuyumculuk faaliyeti ile ilgili  iş kolunda faaliyet gösteren gurup şirketlerinin ticaret sicil kayıtları getirtilerek, şirket ortakları ile adreslerinin aynı olup olmadığı, aralarında organik bağ bulunup bulunmadığı, işçilerin şube ve şirketlere ait mağzalar arasında aktarmalar yapılmak suretiyle birlikte isithdam edilip edilmediği  belirlenerek, iş güvencesinden yararlanma şartı olan otuz ve daha fazla işçi sayısının varlığı ortaya konulduktan sonra işin esasına girilerek bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik inceleme ve araştırma ile karar verilmesi bozma sebebidir.
SONUÇ: Açıklanan sebeplerle hükmün BOZULMASINA, peşin alınan teymiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 14.06.2012 günü oybirliğiyle karar verildi.