İş sözleşmesinin geçerli neden olmadan davalı işveren tarafından feshedildiğini belirten davacı işçi, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davalı işyerinde 4857 sayılı İş Kanunu"na tabi 27 işçi bulunduğunu, bu nedenle 4857 sayılı Kanun"un 18. madde uyarınca dava açılamayacağını belirterek, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, iş sözleşmesinin haklı ve geçerli nedene dayanılarak feshedildiğinin davalı tarafça kanıtlanamadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Dosya içeriğine göre, fesih tarihinde işyerinde çalışan işçi sayısı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır. Davalı işveren, 21.04.2010 tarihli dilekçe ekinde, fesih tarihi olan 06.08.2009 tarihi itibariyle toplam çalışan 113 kişiden 86"sının idare hukuku hükümlerine, 27"sinin ise 4857 sayılı Kanun hükümlerine göre çalıştığını bildirmiştir. Davacı vekili, 27.01.2010 tarihli cevaba cevap dilekçesinde, davalı işverenin 4857  sayılı  Kanun"un  madde 18 hükmü kapsamında 27 çalışan olduğuna dair beyanının gereçek dışı ve asılsız olduğunu belirtmiştir. Bu durumda, fesih tarihinde davalıya ait işyerinde çalışan işçi sayısının, Sosyal Güvenlik Kurumu İl Müdürlüğünden ve Bölge Çalışma Müdürlüğünden sorularak, ayrıca uzman bilirkişi eşliğinde işyerinde keşif yapılarak, davalıya ait işyerinde fesih tarihi itibariyle çalışanlara ilişkin özlük dosyaları incelenip, gerekirse bu hususta tanık da dinlenmek suretiyle fesih tarihinde davalıya ait işyerinde çalışan personelin ne şekilde ve hangi şartlarda çalıştığının, davalı işverenin tabi olduğu yasa hükümleri de dikkate alınarak saptanması, 4857 sayılı Kanun kapsamında çalışan işçi sayısının açıkça belirlenmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.06.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.