Davacı iş sözleşmesinin zorla, baskı yapılarak ve yanıltılarak istifa belgesi imzalattırılarak haklı sebep olmaksızın feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı davacının kendi isteği ile ayrıldığını savunmuştur.
Mahkemece iş sözleşmesinin istifa ile sona erdiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm davacı işveren tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki iş ilişkinin istifa yoluyla sona erip ermediği hususu uyuşmazlık konusudur.
İşçinin iş güvencesi olan feshin geçersizliği isteminde bulunabilmesinin ön şartlarından biri, iş sözleşmesinin işveren tarafından feshedilmesidir. İş sözleşmesi işçi tarafından veya karşılıklı anlaşma ile sona erdirilmişse işçinin iş güvencesinden yararlanma imkanı bulunmamaktadır. İşçinin haklı bir sebebe dayanmadan ve bildirim süresi tanımaksızın iş sözleşmesini feshi, istifa olarak değerlendirilmelidir. İstifa iradesinin karşı tarafa ulaşmasıyla birlikte iş ilişkisi sona erer. Şarta bağlı istifa ise kural olarak geçerli değildir. Uygulamada en çok karşılaşılan şekli olan, işçinin ihbar ve kıdem tazminatı haklarının ödenmesi şartıyla ayrılma talebi istifa olarak değil, ikale (bozma sözleşmesi) yapma yönünde işçinin icabı biçiminde değerlendirilmelidir.
Somut olayda davacı tarafça ileri sürülen fesih sebebi ile ilgili iddiaları nazara alındığında 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanun"un 31/1. maddesinde ifadesini bulduğu üzere hakimin davayı aydınlatma ödevi gereği istifa dilekçesi ve ibranameye karşı davacının ayrıntılı beyanının tespit edilerek işveren yönetiminde bir değişiklik olup olmadığı, işyerinde başka çalışanlar ile ilgili işten ayrılma konusunda benzer uygulamaların yapılıp yapılmadığı, davacının işten ayrıldığı tarihten sonra başka bir işte çalışıp çalışmadığı hususları araştırılıp bundan sonra tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonuca göre karar verilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.06.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.
