Davacı, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ve ücret  alacaklarını  istemiştir.
Davalı, iş akdinin haklı nedenle fesh edildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu buna ilişkin işe iade davasının kesinleştiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıda belirtilen bendlerin kapsamı dışında kalan tüm temyiz itirazlarının reddine
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davalının kıdem tazminatına esas hizmet süresinin ne olduğu ve davacının yıllık izin ücreti alacağının ne kadar olduğu noktalarında toplanmaktadır.
Hükme esas kabul edilen bilirkişi raporunda davacının hizmet süresinin, 14.05.1991-01.02.2007 tarihleri arasında çalıştığı belirtilerek onbeş yıl sekiz ay onaltı gün kabul edilmiş ise de dosya kapsamına göre davacının iş akdinin 06.01.2006 tarihinde fesh edildiği açıktır.
Mahkemece, iş akdinin önceki fesih tarihi olarak tespit edilen 06.01.2006 tarihine boşta geçen dört aylık süre eklenerek ortaya çıkacak sonuca göre davacının hizmet süresinin belirlenmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile işe iade davası sonrası davalı tarafça davacıya 01.02.2007 tarihinde gönderilen işe başlatmama yazısına ilişkin tarihin dikkate alınması doğru olmamıştır.
3-Bilirkişi raporunda davacının 152 gün izin alacağının olduğu belirtilmiş ise de iş sözleşmesinin fesih edildiği 06.01.2006 tarihi itibariyle davacının 2006 yılına ilişkin yıllık ücretli izin hakkı doğmadığından anılan yıl için izin alacağı isteğinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 04.06.2012  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.