Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa 08.12.2011 günlü oturumda tefhim edilen kısa kararda
11.000,00 TL kıdem tazminatının iş sözleşmesinin fesih tarihi olan 05.09.2010 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faizle davalıdan alınıp davacıya ödenmesine’ şeklinde karar verildiği, gerekçeli kararda ‘12.000,00 TL kıdem tazminatının iş sözleşmesinin fesih tarihi olan 05.09.2010 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faizle davalıdan alınıp davacıya ödenmesine’ şeklinde kararın yazıldığı, kısa karar ile gerekçeli kararın aykırı olduğu, zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.04.1992 tarihli ve 991/7 esas, 1992/4 karar sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde  karar verilmiş olması usul ve kanuna aykırı olup bozma sebebidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, bozma sebebine göre tarafların diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.06.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.