Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2011/2682 Esas 2012/11769 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/2682
Karar No: 2012/11769

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2011/2682 Esas 2012/11769 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Haymana Belediye Başkanlığı'nda çalışan davacı maaşından tasarrufu teşvik kesintisi yapıldığını ancak bunu alamadığını belirterek tasarrufu teşvik ana para ve nema alacağının ödetilmesini talep etmiştir. Davalı vekili ise Hazineye yöneltilen sorumluluğun davacının çalıştığı belediyede olduğunu belirterek davanın reddini istemiştir. İlk karar Yargıtay Yüksek 9. Hukuk Dairesi tarafından bozulmuştur. Yapılan yargılamada, Haymana Belediyesi ile Hazine arasında uzlaşma olduğu belirlenmiş, daha önce alınmış olan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Ancak, bilirkişi raporu denetime elverişli olmadığı için hüküm doğru görülmemiştir. Kararın dayanağı olan kanun maddeleri 3417 sayılı Kanun'dur.
22. Hukuk Dairesi         2011/2682 E.  ,  2012/11769 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Haymana Asliye Hukuk Mahkemesi
    TARİHİ : 28/04/2011
    NUMARASI : 2011/91-2011/112

    Davacı taraf dava dilekçesi ile Haymana Belediye Başkanlığında işçi olarak çalıştığını, maaşından tasarrufu teşvik kesintisi yapıldığını, ancak 3417 sayılı Kanun gereğince tasarrufu teşvik kesintisini ve nema ödemelerini almadığını belirterek tasarrufu teşvik ana para ve nema alacağının ödetilmesini talep etmiştir.
    Davalı vekili, Hazineye husumetin yöneltilemeyeceğini, sorumluluğun davacının işçi olarak çalışmakta olduğu Haymana Belediye Başkanlığında olduğunu belirterek davanın reddini istemiştir.
    Mahkemece daha önce verilen karar Yargıtay Yüksek 9. Hukuk Dairesinin ilamıyla bozulmuştur.
    Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada, Haymana Belediyesi ile Hazine arasında uzlaşma olduğu belirlenmiş, daha önce alınmış olan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Hüküm davalı Hazine Müsteşarlığı vekilince temyiz edilmiştir.
    Karara dayanak olan  bilirkişi raporunda, değerleme yapılırken her yıl için ayrı ayrı değerleme oranı belirlenerek hesaplama yapılması yerine nasıl bulunduğu anlaşılamayan “değerlendirme toplamı” nın hesaplamaya esas alındığı görülmektedir. Denetime elverişli olmayan bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
    SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, 31.05.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.

     

    Hemen Ara