Davacı işçi, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
Davalı işveren, iş sözleşmesinin işletmenin gereklerinden kaynaklanan geçerli sebeple feshedildiğini belirterek, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, feshin geçerli sebebe dayandığının kanıtlanmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı Kanun"un 18.maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
İşletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan sebepler; sürüm ve satış imkanlarının azalması, talep ve sipariş azalması, enerji sıkıntısı, ülkede yaşanan ekonomik kriz, piyasada genel durgunluk, dış pazar kaybı, ham madde sıkıntısı gibi işin sürdürülmesini olanaksız hale getiren işyeri dışından kaynaklanan sebeplerle yeni çalışma yöntemlerinin uygulanması, işyerinin daraltılması, yeni teknolojinin uygulanması, işyerinin bazı bölümlerinin kapatılması ve bazı iş türlerinin kaldırılması gibi işyeri içi sebeplerdir.                         İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle sözleşmeyi feshetmek isteyen işverenin fesihten önce fazla çalışmaları kaldırmak, işçinin rızası ile çalışma süresini kısaltmak ve bunun için mümkün olduğu ölçüde esnek çalışma şekillerini geliştirmek, işi zamana yaymak, işçileri başka işlerde çalıştırmak, işçiyi yeniden eğiterek sorunu aşmak gibi varsa fesihten kaçınma imkanları kullanması, kısaca feshe son çare olarak bakması gerekir.
4857 sayılı Kanun"un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.    
Dosya içeriğine göre, davalı şirkete ait işyerinde teknik servis müdürü olarak çalışan davacı işçinin iş sözleşmesi, şirketin organizasyon yapısında değişikliğe gidilmesi sebebiyle çalıştığı pozisyonun kapatılması gerekçesi ile feshedilmiştir. Davalı işyerine ait iç yazışmadan ve tanık beyanlarından davacının çalıştığı Diyarbakır teknik servis bölge müdürü pozisyonunun kapatıldığı ve bahsi geçen görevin Adana teknik servis bölge müdürü tarafından yürütülmesine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece tanık anlatımları ile  karar verilmesi bildirilen fesih gerekçesine göre yeterli değildir.  Diyarbakır teknik servis bölge müdürü pozisyonunun kapatılmasının ve bu görevin Adana teknik servis bölge müdürü tarafından yürütülmesinin, davacı işçinin iş sözleşmesinin feshini zorunlu kılan bir durum olup olmadığı, başka çıkarılan işçiler olup olmadığı,  işverenin faaliyet alanında uzman bilirkişi ile ayrıca bir hukukçu ve serbest mali müşavirden oluşan kurul aracılığıyla işyerinde keşif gerçekleştirilerek araştırılmalı, dosyadaki diğer delillerle birlikte değerlendirilerek, davacının eğitim ve kıdem durumu da dikkate alınmak üzere feshin son çare olması ilkesine uyulup uyulmadığı da saptanarak bir karar verilmelidir. Yazılı şekilde eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye  iadesine  25.05.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.