Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde çalışırken üç aya yakın ücret ve fazla çalışma alacaklarının ödenmesi için çektikleri ihtamameye rağmen alacaklarının ödenmemesi  üzerine iş sözleşmesini feshettiğini, ayrıca izinlerini kullanamadığını, ücretlerini ve yaptığı fazla mesai ile resmi tatil günleri çalışma karşılıkları ve kanuni işçi alacaklarını alamadığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, resmi tatil ve ücret alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının asgari ücretle çalıştığını, talep ettiği ücretlerin 25.06.2010 tarihinde davacının hesabına yatırıldığını, ayrıca izinlerini kullandığını ve fazla mesaiye kalmadığını, arızi olarak yapılan fazla mesailerin karşılıklarının bordrolarda gösterildiğini, işyerinde resmi tatil günlerinde çalışma yapılmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı avukatı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili işyerinde altışar aylık dönemler için belirlenmiş günlük çalışma saatlerini, çalışılan hafta tatili ve genel tatil günlerini, son iki yılda günde 15"er dakikalık iki çay molası verildiğini ve işe giriş çıkışların elektronik kart ile yapıldığını belirterek fazla çalışma ve resmi tatil ücreti talebinde bulunmuş, buna karşılık davalı vekili resmi tatillerde çalışma yapılmadığını, işyerinde günlük çalışma sürelerinin kanuni çalışma sınırlarını aşmadığını, arızi olarak fazla mesai yapıldığında ücretinin bordro ile ücrete eklenerek ödendiğini savunmuştur.                               
Taraf tanıkları işyerinde giriş çıkışlarda manyetik kart basıldığını ve manyetik kartların föy olarak çıkarıldığını ve doğru olarak tutulduğunu, 2008 yılına kadar fazla mesai ücretlerinin ödendiğini bildirmişlerdir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda işe giriş çıkışları gösteren manyetik kart föyü dikkate alınmadan fazla mesai ve genel tatil ücreti tanık söylemine göre belirlenmiştir.
Fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil günlerine ilişkin iddialarla ilgili olarak yazılı belge olması durumunda anılan alacakların öncelikle bu belgelere göre belirlenmesi gerekir. Dosyaya davacının çalıştığı sürenin bir kısmına ait manyetik kart föyleri sunulmuştur. Davacı da dilekçesinde işyerine giriş ve çıkışların elektronik kart ile yapıldığını beyan etmiştir. Bu durumda tanık sözlerinin denetlenmesi ve gerçeğe uygun bir sonuca varılabılmesi için öncelikle davacının tüm çalışma süresine ait manyetik kart föyleri (Hareket Kayıt Raporları), ücret tahakkuk ve tediye bordroları getirtilmeli, bundan sonra hesap işlerinde uzman bir bilirkişiden hesap detaylarının gösterildiği denetime elverişli rapor alınarak davacının dava konusu fazla çalışma taleplerinde alacağı bulunup bulunmadığı belirlenmelidir.
3-Davacı resmi kayıtlarda gösterilenden daha fazla çalıştığını ileri sürmüş ise de, bu iddiasını yeterli ve inandırıcı delillerle kanıtlamış değildir. Bu durumda, çalışma süresinin tesbitinde resmi kayıtlara itibar edilmesi gerekir. Bu sebeple, mahkemece  davacının çalışma süresi ile ilgili olarak resmi kayıtlar yerine, davacının beyanına göre tanzim olunan bilirkişi raporundaki hesaplamanın esas alınması hatalıdır.
Yukarıda açıklanan yönler gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 24.05.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.