Davacı işçi, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
Davalı işveren iş sözleşmesinin geçerli sebeple feshedildiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece verilen kısa kararda feshin geçerli sebebe dayanmadığı gerekçesi ile feshin geçersizliğine ve davacı işçinin işe iadesine, işe başlatmama tazminatının dört aylık ücret tutarı olarak ve çalıştırılmadığı süre için en çok altı aylık ücret ve diğer haklarının belirlenmesine karar verildiği halde gerekçeli kararın hüküm fıkrasında işe başlatmama tazminatının altı aylık ücret tutarı olarak ve çalıştırılmadığı süre için en çok dört aylık ücret ve diğer haklarının belirlenmesine karar verildiği yazılmıştır.
Hüküm davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 10.04.1992 tarih ve 1991/7 esas, 1992/4 sayılı kararı gereğince bozma sebebidir. Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli kararda işe başlatmama tazminatının miktarı yönünde çelişki açık olduğundan kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir. Bozma sebebine göre tarafların sair temyiz itirazları incelenmemiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15.05.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.