Davacı vekili, müvekkilinin 28.09.2007-05.07.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde teknik müdür olarak çalıştığını, yıllık ücretli izinlerinin kullandırılmadığını, fazla mesailerinin karşılığının ödenmediğini, asgari geçim indirimi hariç aylık net ücretinin 28.09.2007 tarihinden itibaren 5.500,00.-TL, 01.02.2008 tarihinden itibaren 6.000,00.-TL ve 01.04.2010 tarihinden itibaren 8.000,00.-TL olduğunu, iş sözleşmesinin 05.07.2010 tarihinde işverence feshedildiğini, kıdem ihbar tazminatlarıyla diğer alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları  saklı kalmak kaydıyla; kıdem  ve ihbar tazminatları, beş günlük Temmuz ayı ücreti, fazla çalışma ücreti  ve yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesini talep etmiştir.
Davalı karşı davacı vekili, davacının 04.08.2010-17.08.2010 tarihleri arasında mazeretsiz olarak işe gelmediğini, hakkında bu tarihler arasında devamsızlık tutanakları düzenlenerek, 17.08.2010 tarihli ihtarnameyle mazeretini bildirmesi, aksi hale iş sözleşmesinin feshedileceğinin ihtar edildiğini, davacının iddia ettiği gibi davalı işveren tarafından 05.07.2010 tarihinde iş sözleşmesinin feshedilmesinin söz konusu olmadığını, asıl davacının işe gelmemek suretiyle eylemli olarak iş sözleşmesini feshettiğini, bu arada bildirim sürelerine uymadığını, davacının son aylık net ücretinin 1.750,00.-TL olup, ödenmeyen ücret alacağının bulunmadığını, ayrıca davacının banka hesabına şirket işleri için kullanılmak üzere 10.000,00.-TL yatırıldığını ancak davacının bu parayı şirket adına kullandığını belgeleyemediğini, bu paranın halen davacının zimmetinde bulunduğunu savunarak davacının davasının reddini; ihbar tazminatı ve davacının hesabına yatırılan 10.000,00 TL alacağın davacı- karşı davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece alınan bilirkişi raporu doğrultusunda  davacının davası kısmen kabul edilmiş, karşı davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm taraflar  vekillerince temyiz edilmiştir. 
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm temyiz itirazları ile davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı işveren tarafından davacıya 10.000,00 TL tutarında avans ödendiği banka kayıtlarından anlaşıldığına göre bu avansın kapatıldığının ispat yükü davacı işçiye aittir. Davacıdan bu hususta delilleri istenip dosya içeriğiyle  birlikte değerlendirmeye tabi tutularak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15.05.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.