Davacı vekili, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
Davalı vekili , davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece verilen kısa kararda feshin geçerli sebebe dayanmadığı gerekçesi ile feshin geçersizliğine ve davacı işçinin işe iadesine, işe başlatmama tazminatının dört aylık ücret tutarı olarak ve çalıştırılmadığı süre için en çok dört aylık ücret ve diğer haklarının belirlenmesine karar verildiği halde, gerekçeli kararında sendikal tazminattan bahsedilmemesine karşın  hüküm fıkrasında  işe başlatmama tazminat miktarının 2821 sayılı Sendikalar Kanunu"nun 31. maddesi gereğince işçinin bir yıllık  ücreti olarak  belirlenmesine ve çalıştırılmadığı süre için en çok dört aylık ücret ve diğer haklarının belirlenmesine karar verildiği yazılmıştır.
Hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 10.04.1992 tarihli ve 1991/7 esas, 1992/4 kararı gereğince bozma sebebidir. Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli kararda, işe başlatmama tazminatının miktarı yönünde çelişki açık olduğundan kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan  sebepten  BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.05.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.