Davacı, askere gitmeden önce davalı belediyede geçici işçi olarak çalıştığını, Toplu İş Sözleşmesindeki düzenlemeye göre askerlik hizmeti sebebiyle işten ayrıldığını ve döndükten sonra Toplu İş Sözleşmesi gereği müracaat ettiğini ancak işe başlatılmadığını ve böylece iş sözleşmesinin fesh edildiğini belirterek işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı tarafça 5620 ve 5393 sayılı Kanun gereğince davacının işe başlatılmasının mümkün olmadığı savunulmuştur.
Yapılan yargılama neticesinde mahkemece davanın kabulüne ve davacının işe iadesine karar verilmiştir.
Kararı davalı taraf  temyiz etmiştir.
Somut olayda davacının askerlik öncesinde geçici işçi olarak çalıştırılmasının vizeye tabi olup olmadığı belirlenmemiştir.
Belediyenin işe başlatmama gerekçesine göre davacının daimi kadroya geçirilmediği anlaşılmaktadır. Bu durumda öncelikle davacının askerlik öncesi çalışmasının vizeli olup olmadığı tespit edilmelidir. Davacı vizeli geçici işçi ise askerlik sonrasında da ancak vizeli olarak ve yılda en fazla beş ay yirmidokuz gün çalıştırılmak kaydı ile işe iadesine karar verilebilir.
Mahkemece bu husus gözetilmeksizin davacının daimi kadroya geçilmesi sonucunu doğuracak şekilde yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.05.2012  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.