Davacı vekili, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, boşta geçen süre ücret ve diğer haklar ile işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminatın belirlenmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, davanın  husumet sebebiyle reddini talep etmiştir.
Davalı Şirket vekili, iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebeple yapıldığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalılar arasında asıl- alt işveren ilişkisi olduğu, feshin geçerli sebeple yapıldığının işverence ıspatlanamadığı sebebiyle geçersiz olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalılar  tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
İşletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan sebepler; sürüm ve satış olanaklarının azalması, talep ve sipariş azalması, enerji sıkıntısı, ülkede yaşanan ekonomik kriz, piyasada genel durgunluk, dış pazar kaybı, ham madde sıkıntısı gibi işin sürdürülmesini olanaksız hale getiren işyeri dışından kaynaklanan sebeplerle yeni çalışma yöntemlerinin uygulanması, işyerinin daraltılması, yeni teknolojinin uygulanması, işyerinin bazı bölümlerinin kapatılması ve bazı iş türlerinin kaldırılması gibi işyeri içi sebeplerdir
İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle sözleşmeyi feshetmek isteyen işverenin fesihten önce fazla çalışmaları kaldırmak, işçinin rızası ile çalışma süresini kısaltmak ve bunun için mümkün olduğu ölçüde esnek çalışma şekillerini geliştirmek, işi zamana yaymak, işçileri başka işlerde çalıştırmak, işçiyi yeniden eğiterek sorunu aşmak gibi varsa fesihten kaçınma olanaklarını kullanması, kısaca feshe son çare olarak bakması gerekir.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Dosya içeriğinden, davacının 01.01.2000-08.06.2010 tarihleri arasında davalı şirketin işçisi olarak davalı Kuruma ait işyerinde veri giriş elemanı olarak çalıştığı, işverence  yazılı fesih bildirimi yapılmadığı, davalı şirketin savunmasında, hizmet alım sözleşmesinin süresinin ve belirli süreli iş sözleşmesinin süresinin dolduğu sebebiyle iş sözleşmesinin kendiliğinden sona erdiğini ileri sürdüğü, davalı şirket ile kurum arasında bilgisayar hizmetlerine ait veri girişi hizmetinin 365 gün süreyle davalı şirketten alımı konusunda 08.06.2009 tarihinde sözleşme imzalandığı anlaşılmıştır.
Somut olayda, iş sözleşmesinin sona ermesinden sonra ihale yapılıp yapılmadığı, yapılmış ise ihaleyi hangi şirketin aldığı, ihale yapılmış ise davacının ihaleyi alan şirkette çalışmaya devam edip etmediği araştırılarak, çalıştığının tesbiti halinde işyeri devri yapıldığı ve iş sözleşmesinin sona ermediği sebebiyle davanın reddine, çalışmadığının tesbiti halinde ise şimdiki gibi karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.04.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.