Davacı vekili, davalının Ankara 4. İcra Müdürlüğü 2006/8906 takip dosyasına yaptığı itirazın dört aylık net ücret alacağı, döt aylık net ikramiye alacağı olan 8.129,55YTL"yi ödemesi haricinde, ancak bu ödeme yönünden takipten sonra ödeme yapıldığından icra takip masraf ve vekalet ücretinden sorumlu tutulması kaydıyla itirazın iptalini, takibi uzatmaya yönelik haksız itirazından dolayı % 40 inkar tazminatının davalıdan tahsilini, Ankara 26. İcra Müdürlüğünün 2008/899 takip nolu dosyası ile işe başlatmama tazminatının gelir vergisinin tahsili amacı ile icra takibine geçildiğini, davalı bankaca icra takibine itiraz edildiğini, itirazın haksız olduğunu ileri sürerek itirazının iptali ile takibin devamına. %40 icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; davacıya alacaklarının ödendiğini ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, işe başlatmama tazminatından 193 sayılı G.V.K. uyarınca gelir vergisi kesilmemesi gerektiği, bilirkişi raporunun dosya kapsamına uygun, tarafların iddia ve savunmalarını irdeler mahiyette ve Yargıtay’ın yerleşik içtihatlarına uygun bulunduğu, 22/06/2009 tarihli rapordaki gerekçe ve hesaplamaya aynen iştirak olunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile, davacı tarafından davalı aleyhine başlatılan Ankara 4. İcra Müdürlüğünün 2008/8906 takip nolu icra takip dosyasına vaki davalı itirazının kısmen iptali ile, 518,63TL asıl alacak yönünden takibin devamına, Birleşen davaya dayanak Ankara 26. İcra Müdürlüğünün 2008/899 takip nolu icra dosyasında asıl alacak olarak 1.289.20TL üzerinden devamına, davacının icra inkar tazminat taleplerinin alacak likidite olmadığından reddine, karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde taraflar temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. İşe başlatmama tazminatından kesilen gelir vergisinin ilgili vergi dairesine yatırılıp yatırılmadığı, Mahkemece bu konuda yapılan araştırmanın yeterli olup olmadığı taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
16.06.2009 tarihinde yürürlüğe giren 5904 sayılı kanun ile 193 sayılı gelir vergisi kanununda değişiklik yapılmış ve işe başlatmama tazminatı gelir vergisi istisnaları arasında gösterilmiştir. Buna göre işe başlatmama tazminatından gelir vergisi kesilmemeli, sadece damga vergisi kesilmesiyle yetinilmelidir.
Aynı kanun ile 193 sayılı gelir vergisi kanununa eklenen geçici 77 maddede ise, “Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önceki dönemlerle ilgili olarak 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu"nun 21. maddesi uyarınca işverenlerce işçiye ödenen işe başlatmama tazminatları, damga vergisi hariç herhangi bir vergiye tabi tutulmaz. Anılan dönemlere ilişkin işe başlatmama tazminatı gelir vergisi tevkifatına tabi tutulan mükelleflerin; tarha yetkili vergi dairelerine başvurmaları ve dava açmamaları, açılmış davalardan vazgeçmeleri şartıyla 213 sayılı Vergi Usul Kanununun düzeltmeye ilişkin hükümleri uyarınca tahsil edilen gelir vergisinin red ve iade işlemleri yapılır” şeklinde kurala yer verilerek daha önce kesilen gelir vergisi ile ilgili iade esasları belirlenmiştir. Anılan düzenlemeye göre daha önce kesilen gelir vergisi tutarları vergi yükümlüsüne iade edilmelidir. Vergi yükümlüsü işçi olup, işçinin fazla ödenen vergiyi ilgili vergi dairesinden talep etme hakkı vardır. Kanunda, vergi sorumlusu olan işverene iadeye dair bir düzenlemeye yer verilmemiştir. İşçi haksız yere kesilen gelir vergisini ilgili vergi dairesinden talep edebileceğine göre, işverenin aynı tutardan sorumluluğuna dair karar verilmesi, mükerrer sorumluluğuna yol açar. Bu sebeple işverence işe başlatmama tazminatından kesilerek vergi dairesine yatırılan gelir vergisi yönünden işverenin sorumlu tutulması doğru olmaz.
Somut olayda, davacıya ödenen işe başlatmama tazminatından kesilen gelir vergisinin, işverence ilgili vergi dairesine yatırılıp yatırılmadığı araştırılarak, yatırıldığının tesbiti halinde davalı işverenin bu alacaktan sorumlu olmayacağı, alacağın ilgili vergi dairesinden tahsilinin gerekeceği nedeniyle talebin reddine, yatırılmadığının tesbiti halinde ise şimdiki gibi karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ile yazılı şeklide karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.04.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
