Davacı vekili; müvekkilinin davalı şirkette Pazarlama Yönetmeni olarak çalıştığını, deneyimli, başarılı ve performansı yüksek bir çalışan olduğunu, kazandırdığı müşteri portföyünün davalı şirket tarafından bir başka çalışan tarafından kazandırılmış gibi gösterildiğini, ekonomik kriz bahane edilerek eleman çıkarıldığını, davalı işverenin ekonomik krizle aynı zamanda restorasyon, mobilya tefrişatı gibi fuzuli harcamalara girildiğini, feshin son çare olması ilkesinin gözetilmesi gerektiğini iddia ile feshin geçersizliğinin tespitine ve müvekkilinin işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; davacı işçinin iş sözleşmesinin işletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle 4857 sayılı İş Kanunu"nun 17. ve 18. madde kapsamında kanuni hakları ödenmek suretiyle feshedildiğini, Yargıtay’ın yerleşmiş içtihatlarında işverenin işletmesel kararı yargı denetimi dışında olduğunu, ekonomik krizin varlığı herkes tarafından bilinen bir gerçek olduğunu, ekonomik kriz ile birlikte personel alımının durdurulduğunu, iş sözleşmesinin feshinden sonra hukuk ve güvenlik gibi spesifik bölümler dışında aynı ya da benzer bir pozisyonda personel alımı yapılmadığını, davacının iş sözleşmesi önceden öngörülemeyen uluslararası ekonomik kriz nedeniyle, bu krizin ekonomik gereklerine uygun olarak işyeri içinden kaynaklanan sebeplerle ve geçerli nedene dayanarak feshedildiğini, işe iade davasının kanuni koşullarının bulunmadığını, ihbar ve kıdem tazminatının ödendiğini belirterek haksız açılan davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, işverenin işletmeden kaynaklanan geçerli sebeple fesih işlemi yönündeki işletmesel kararla çelişen uygulamalara girmemesi gerektiği, fesihten hemen önce ve sonrasında yeni işçiler alınmasının işyerinde kadro fazlalığı olmadığını gösterdiği, davalı işverenin bir yandan kadro fazlalığı, yeniden yapılanma ve ekonomik verimlilik sebebine dayanırken diğer taraftan fesih öncesi ve sonrasında benzer pozisyonlar için yeni işçiler istihdam ettiği, işyerinde istihdam fazlasının ortaya çıkmadığı ve dava konusu fesih işleminin tutarlı olmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacının iş sözleşmesinin feshinin ekonomik krizden kaynaklandığı, sözleşmenin işverence işletmesel kararla feshedildiği savunulmaktadır. Feshin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığının tespitinde fesih tarihindeki koşulların incelemede esas alınması gerektiği gözönünde bulundurulmalıdır. Fesih tarihinden çok sonra işçi alınmış olması tek başına işverenin tutarlı davranmadığını göstermez. Ayrıca alınan işçilerin çalıştırılacağı iş ile davacının çalıştığı işin aynı nitelikte olup olmadığı tespit edilmiş değildir.
Mahkemece feshe gerekçe gösterilen ekonomik sebeplerle ilgili olarak bilirkişi incelemesi yaptırılmış, iki ayrı heyetten rapor alınmıştır. Dosya içerisindeki bilirkişi raporları arasında farklılıklar bulunmaktadır. Bilirkişi raporları arasındaki çelişki giderilmeden karar verilmiştir. Bu sebeple üniversitelerden dava konusunda uzman bilim adamları arasından seçilecek üç kişilik bilirkişi kurulu marifeti ile mahallinde keşif yapılarak inceleme gerçekleştirilmeli, bundan sonra alınacak raporla birlikte deliller yeniden değerlendirmeye tabi tutulmalıdır. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.04.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.
