Davacı işçi, iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece verilen kısa kararda feshin geçerli nedene dayanmadığı gerekçesi ile feshin geçersizliğine ve davacı işçinin işe iadesine, işe başlatmama tazminatının 2821 sayılı  kanun’un 31/6. maddesi   uyarınca davacının bir yıllık  brüt ücreti tutarı olarak ve çalıştırılmadığı süre için en çok dört aylık ücret ve diğer haklarının belirlenmesine karar verildiği halde, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında kısa karar ile  çelişkili biçimde ve yasal üst sınır  aşılmak suretiyle  çalıştırılmadığı süre için en çok altı aylık ücret ve diğer haklarının belirlendiği yazılmıştır.
Karar davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihadı Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 esas, 1992/4 kararı gereğince bozma nedenidir. Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli kararda belirlenen boşta geçen süre ücretinin miktarı yönünde çelişki açık olduğundan kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan  sebepten  BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.03.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.