Mahkemece taraf vekillerinin yüzüne karşı tefhim edilen kısa kararda “davanın reddine” şeklinde hüküm kurulduğu halde, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında “davacının davasının husumet yokluğu nedeniyle reddine” ifadesi kullanılmış, içeriğinde ise davanın esasına yönelik olarak iş sözleşmesinin feshinin haklı nedene dayandığı şeklinde gerekçeye yer verilmiştir. Tefhim edilen kısa kararla gerekçeli karar farklı olup, bu çelişki Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulunun 10.04.1992 gün 1991/7-1992/4 sayılı kararı gereğince bozma nedenidir.
Ayrıca kısa kararda ve gerekçeli kararda hüküm fıkrasının yazılış şeklinin Anayasa’nın 141 ve karar tarihinde yürürlükte olan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 388 maddesi ile 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Usulü Kanunu’nun 294/3, 297 ve 298/2 maddelerine  aykırı olması da bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Sair hususlar daha sonra değerlendirilmek üzere, açıklanan nedenlerle hükmün  BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.03.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.