Kasten yaralama - mala zarar verme - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/2187 Esas 2015/1159 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2187
Karar No: 2015/1159
Karar Tarihi: 04.05.2015

Kasten yaralama - mala zarar verme - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/2187 Esas 2015/1159 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Minibüs şoförleri arasında yolcu taşıma meselesi yüzünden çıkan kavgada, bir şoförün keser sapı ile diğer şoförün kafasına vurduğu ve etkisi basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı, diğer şoförün ise aracıyla kasten diğer şoförün aracına çarptığı iddiasıyla dava açılmıştır. Yargılama sonucunda, bir şoförün silahla kasten yaralama suçunu, diğer şoförün ise mala zarar verme suçunu işlediği kabul edilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararlarına da atıfta bulunulmuş, temyiz itirazları reddedilerek hükümler onanmıştır.
Kanun maddeleri: Kasten yaralama ve mala zarar verme suçları, Türk Ceza Kanunu'nun 86 ve 152. maddelerinde düzenlenmektedir.
23. Ceza Dairesi         2015/2187 E.  ,  2015/1159 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Minübüs şoförü olan katılan sanıklar arasında, yolcu taşıma meselesi nedeniyle meydana gelen kavgada; katılan sanık ..."ın, katılan sanık ..."i, kafasına keser sapı ile vurarak etkisi basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı, katılan sanık ..."in de sevk ve idaresindeki araç ile katılan sanık ..."ın aracına kasten çarparak mala zarar verdiğinin iddia edildiği olayda;
    Oluşa, katılan sanıkların savunmalarına, tanık anlatımlarına ve tüm dosya kapsamına göre; katılan sanık ..."ın, bu şekilde gerçekleştirdiği sabit görülen eyleminin silahla kasten yaralama, katılan sanık ..."ın sabit görülen eyleminin ise mala zarar verme suçunu oluşturduğuna yönelik kabullerde bir isabetsizlik görülmemiştir.
    Sanık ... hakkındaki hükümde;
    Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 gün ve 1431-18 ile 12.02.2013 gün ve 1438-53 sayılı kararlarında da açıklandığı üzere, her ne kadar kararda birden fazla hüküm tekerrüre esas olarak gösterilmiş ise de, bu durumun infaz aşamasında gözetilebileceği anlaşıldığından tebliğnamedeki düzeltilerek onama isteyen düşünce benimsenmemiştir.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine,
    incelenen dosya kapsamına göre, katılan sanıkların yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 04.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



    Hemen Ara