MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa, tutanaklara, tanık beyanlarına, sanığın ikrar içeren savunmasına ve katılanın aşamalardaki beyanlarına ve tüm dosya kapsamına göre; aralarında husumet bulunan katılanın işyerini yakarak zarar veren sanığın eylemlerinin mala zarar verme suçunu oluşturduğuna yönelik mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın, üzerine atılı mala zarar verme suçunu katılanın oğlunun kendisini yaralaması üzerine gerçekleştirdiğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; eylemin katılanın bizzat gerçekleştirdiği haksız bir fiilin meydana getirdiği hiddet veya şiddetli elemin etkisi altında işlenmediğinden sanık hakkında şartları oluşmadığı halde haksız tahrik hükümleri uygulanarak eksik ceza tayini,
2-28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 65. maddesiyle 5237 sayılı TCK"nın 152/2 maddesinde yapılan değişikliğe göre, öngörülecek ceza miktarının iki katı artırılması ibaresi bir katına indirilmesi karşısında söz konusu kanun değişikliğine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

3-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmekle beraber ayrıca TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması nedeniyle bu hususlar,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.