Danıştay 4. Daire 2018/9452 Esas 2022/3519 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı bir vergi dairesinin davacının ticari şirketi adına düzenlenen ödeme emirlerinin iptali istemiyle açılan davada, ilk derece mahkemesi davanın kabulüne karar vermiştir. Bölge idare mahkemesi ise istinaf başvurusunu reddetmiştir. Temyiz eden davalı idare, ödeme emirlerinde hukuka aykırılık bulunmadığını savunmuştur. Ancak Danıştay 4. Dairesi'nin kararı, temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığına karar verilmiştir. Kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesi gerekirken, temyiz giderleri istemde bulunan üzerinde bırakılmıştır. Kararda, nihai kararların temyizen bozulmasının 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesi kapsamında mümkün olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, temyiz giderlerinin istemde bulunan tarafından ödeneceği 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca düzenlenmiştir.

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/9452
Karar No : 2022/3519

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, … Tic. Ltd. Şti.'nin kanuni temsilcisi sıfatıyla düzenlenen … tarih ve …,… sayılı ödeme emirlerinin iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; dava konusu … tarih ve … takip numaralı ödeme emri bakımından, asıl borçlu şirket adına düzenlenen ödeme emirlerinin şirkete usulüne uygun olarak tebliğ edildiği idarece ortaya konulamadığından, söz konusu ödeme emrinin 1,2,3,4,5,7,8. kalemlerinde hukuka uyarlık görülmediği; anılan ödeme emrinin 6. ve 9. kalemlerine ilişkin kısmına gelince, asıl borçlu şirket adına yapılan mal varlığı araştırması hakkında idarece dosyaya sunulan belgeler incelendiğinde, şirkete ait 2002 model Ford marka minübüs ile çeşitli bankalarda bulunan hesaplarında dava konusu ödeme emri muhteviyatı amme alacağını karşılayacak miktarda parasının bulunduğunun, dolayısıyla amme alacağının şirketten tahsilinin mümkün olduğunun görüldüğü, bu haliyle asıl borçlu şirket adına kesinleşen amme alacağının şirketten tahsil edilemeyeceğinin anlaşıldığından bahisle düzenlenen bu ödeme emrinin 6. ve 9. kalemlerinde de hukuk uyarlık bulunmadığı, dava konusu 16/11/2017 tarih ve 2017/8 takip numaralı ödeme emri bakımından; ödeme emri muhteviyatı amme alacağının, davacının şirketteki kanuni temsilcilikten ayrıldığı 24/03/2011 tarihinden daha sonra 26/05/2011 tarihinde yapılan matrah arttırım başvuruları neticesinde tahakkuk eden vergilere ilişkin olduğu anlaşıldığından, bu ödeme emrinde de hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, davacı adına düzenlenen ödeme emirlerinde hukuka aykırılık bulunmadığı, temyiz isteminin kabulü ve Bölge İdare Mahkemesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 01/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.