Danıştay 9. Daire 2020/6152 Esas 2022/2413 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dokuzuncu Daire'nin 2022/2413 sayılı kararı, Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi adına 2014/Ekim-Aralık dönemine ilişkin kesilen bir vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkin bir dava konusudur. İlk derece mahkemesi, davanın kabulüne ve işlemin iptaline karar vermiş, Bölge İdare Mahkemesi ise geçici vergi aslının terkinine karar vermiştir. Temyiz eden davalı idare, mahkemenin kararının usulüne uygun olduğunu, davanın tamamen reddedilmesi gerektiğini savunurken, karşı taraf savunmasında temyiz isteminin yasal dayanağı olmadığını belirtmiştir. Danıştay Tetkik Hakimi'nin de onay verdiği kararda, temyiz istemi reddedilerek Bölge İdare Mahkemesi'nin kararı onanmıştır.
Kanun maddeleri: Kararın gerekçesinde, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. ve 49. maddeleri ile 50. maddesi uyarınca işlem görülmüştür. Ayrıca, Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesi de kararda yer almaktadır.

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2020/6152
Karar No : 2022/2413

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : ... Üniversitesi Rektörlüğü
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi adına, 2014/Ekim-Aralık dönemine ilişkin aslı aranmayan geçici vergi ile kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararıyla; Eğitim Fakültesi adına 01/01/2013 tarihinden itibaren kurumlar vergisi, geçici vergi, katma değer vergisi ve stopaj vergisine ilişkin mükellefiyet tesis edilmesine karşı açılan davada ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:... ; K:... sayılı kararıyla davanın kabulüne ve işlemin iptaline karar verildiğinin anlaşıldığı ve davalı idare tarafından Mahkeme kararıyla iptal edilen mükellefiyetle ilgili tarhiyat yapılmasında hukuka uygunluk bulunmadığından geçici vergi aslı üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılmasına, geçici vergi aslı yönünden ise dava dilekçesinde vergi ve ceza ayrımı yapılmaksızın ihbarnamenin tümünün iptali istemine yer verildiği ve iptali istenilen ihbarname muhteviyatında geçici verginin aslının da yer aldığı ancak ihbarnamenin yapılan tarhiyatın nedeni kısmında geçici vergi aslının 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesi gereğince tahakkuk ettirilmeyeceği açıklandığından bu kısım yönünden davanın incelenmeksizin reddi gerektiğine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesi kararının vergi ziyaı cezasına ilişkin hüküm fıkrasında 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinde yer verilen kaldırma nedenleri bulunmadığı anlaşıldığından, davalının bu kısma yönelik istinaf başvurusunun reddine,davacının geçici vergi aslına ilişkin istinaf istemi yönünden ise; Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesi gereğince mahsup dönemi geçtiği için terkin edilmesi gerekirken davacı adına tarh edildiği görüldüğünden, her ne kadar tahakkuk etmeyeceği belirtilmiş ise de; geçici vergi aslında hukuka uygunluk, mahkeme kararının işin esasının incelenmeksizin reddine ilişkin hüküm fıkrasında ise hukuki isabet bulunmadığı gerekçesiyle istinaf isteminin kabulüne, geçici vergi aslının terkinine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: İdarelerince yapılan işlemlerin usulüne uygun olduğu, geçici vergi aslının tahakkuk ettirilmeyeceği, gecikme faizi hesaplanması için ihbarnamede zorunlu olarak bulunduğundan geçici vergi aslı yönünden ortada kesin ve yürütülebilir bir işlem söz konusu olmadığından davanın bu yönüyle usulden reddi gerektiği, davanın tamamının reddi gerektiği iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Yasal dayanaktan yoksun olan temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'NIN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Nitekim Eğitim Fakültesi adına tesis edilen kurumlar vergisi, kurum geçici vergisi, gelir stopaj vergisi ve katma değer vergisinden dolayı mükellefiyet kaydı açılmasına yönelik işleme karşı açılan davada ... Vergi Mahkemesi'nin ... tarih ve E:...; K:... sayılı kararıyla verilen kabul kararına yönelik davalı idare tarafından yapılan istinaf başvurusu ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... K:... sayılı kararıyla kesin olarak reddedilmiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 01/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.