Danıştay 9. Daire 2021/951 Esas 2022/2420 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı, şirketin gümrük transit beyannamelerindeki damga vergilerini eksik tahsil ettiği gerekçesiyle re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemiyle açılan davada mahkeme, T.C. Merkez Bankası'nın yazısına dayanarak yapılan tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar vermiştir. Temyiz incelemesinde, kararın usul ve hukuka uygun olduğu ve temyiz nedenlerinin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 74. maddesi ve 135. maddesi ile 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesi ve 50. maddesi gösterilmiştir.

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2021/951
Karar No : 2022/2420

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Lojistik İç ve Dış Tic. Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı şirket adına 2017 yılında işlem gören gümrük transit beyannamelerine ait damga vergilerinin eksik olarak tahsil edildiğinin T.C Merkez Bankası'nın … tarih ve … sayılı yazısı ile bildirilmesi üzerine 2017/Ocak-Aralık dönemine ilişkin olarak tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle re'sen tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı damga vergisinin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; resen vergi tarhının, vergi alacağının yetkililerce re'sen takdir olunan matrah veya matrah farkı üzerinden vergi nispeti uygulanmak suretiyle hesaplanması olarak tanımlanabileceği, vergi idaresince re'sen vergi tarh olunabilmesi için, öncelikle, re'sen takdir olunmuş bir matrah veya matrah farkının varlığının yani tarhiyatın, 213 sayılı Yasanın 74'üncü maddesi uyarınca matrah takdiri yapmakla görevli bulunan takdir komisyonunca takdir olunan ya da 135'inci maddesi uyarınca vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlar tarafından düzenlenen inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah farkına dayandırılmış olması gerektiği, olayda davalı idarece, herhangi bir yoklama fişi düzenlenmediği, yukarıda kuralına yer verilen 213 sayılı Yasanın 74'üncü maddesi uyarınca matrah takdiri yapmakla görevli bulunan takdir komisyonunca takdir olunan ya da 135'inci maddesi uyarınca vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlar tarafından düzenlenen inceleme raporlarında belirtilen bir matrah söz konusu olmadığı, sadece T.C Merkez Bankası'nın ilgili yazısına dayanılarak dava konusu cezalı tarhiyatın yapıldığı, takdir komisyonunca takdir olunan veya vergi inceleme raporuyla belirlenmiş bir matrah ya da matrah farkına dayanmaksızın, sırf T.C Merkez Bankası'nca gönderilen yazıya istinaden yapılan re'sen tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, cezalı tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı şirket hakkında düzenlenen ve ihracat taahhüt hesabı kapatılan vergi, resim ve harç istisnası belgesine dayanılarak damga vergisi tahsil edilmeyen ve ekli listede dökümü yer alan belgelere ait damga vergisi tarh edilmesi ile tarh edilen verginin bir katı tutarında da vergi ziyaı cezasının kesilmesi hususunda kanuna aykırılık bulunmadığı iddiasıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kabulüne ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 01/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.