Danıştay 9. Daire 2020/4728 Esas 2022/2361 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Danıştay 9. Dairesi, Vergi Dairesi Başkanlığı tarafından sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiği bahanesiyle düzenlenen vergi tekniği raporu sonucu davaya konu olan kurumlar vergisi ile kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemi için yapılan temyiz başvurusunu reddetmiştir. Davacı şirketin iş yeri adresinde yer almayan başka depo, şube, ardiye vb. mekanına sahip olmaması ve sermaye, kapasite ve iş organizasyonuna sahip olmaması, mal alışlarını gerçekleştirdiği şirketler hakkında sahte belge düzenlemesinden dolayı davacı tarafından düzenlenen faturaların gerçek mal ve hizmet teslimine dayanmayan sahte faturalar olduğu belirtilerek, vergi ziyaı cezasının davanın reddi şeklinde verilen kararın hukuka uygun olduğu görülmüştür. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şunlardır: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 341, 344 ve 359. maddeleri hakkında ve 359/a-2. maddesi kapsamında üç kat vergi ziyaı cezası kesilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilmiştir.

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2020/4728
Karar No : 2022/2361

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Katı Atık Geri Dön. Metal San. ve Tic. Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiğinden bahisle düzenlenen vergi tekniği raporu done alınmak suretiyle takdir komisyonu kararına dayanılarak; 2016 yılı için re'sen tarh edilen kurumlar vergisi ile kesilen üç kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; vergi tekniği raporunda yer verilen tespitlerin değerlendirilmesinden, davacı şirketin iş yeri adresinden başka depo, şube, ardiye vb. yerinin bulunmaması, ilgili dönemlerde beyan etmiş olduğu katma değer vergisi matrahlarını karşılayacak oranda sermaye, kapasite ve iş organizasyonuna sahip olmaması, yapılan iş hacmine uygun araç, emtia, gayrimenkul, sermaye ve iş yerinin bulunmaması ve aksinin ortaya konulamaması, şirketin inceleme dönemlerinde mal alışlarını gerçekleştirdiği şirketler hakkında sahte belge düzenlemeden dolayı vergi tekniği raporlarının bulunması, sahte veya muhteviyatı itibari ile yanıltıcı belge düzenleme fiili nedeniyle hakkında olumsuz tespit bulunan birçok firmaya fatura düzenlemesi, katma değer vergisi beyanlarına göre ödenmesi gereken katma değer vergisi'nin genellikle hiç çıkmaması, sürekli olarak sonraki döneme devretmesi, muvazaalı bir şekilde banka hesaplarını kullanmış olması karşısında, davacı şirket tarafından düzenlenen faturaların gerçek mal ve hizmet teslimine dayanmayan sahte faturalar olduğu sonucuna varıldığı, bu durumda davacı şirket tarafından 2016 takvim yılında komisyon karşılığı düzenlendiği sonucuna varılan söz konusu faturaların toplam tutarı üzerinden, Danıştay'ın yerleşik içtihatları ile de kabul gören % 2 oranında hesaplanan komisyon geliri tutarı esas alınmak suretiyle belirlenen matrah farkı üzerinden salınan kurumlar vergisinde hukuka aykırılık bulunmadığı, diğer yandan, 213 sayılı Kanunun 341, 344 ve 359. maddelerinde belirtilen vergi ziyaı cezasının verginin kaç katına göre hesaplanacağı eylemin niteliğine göre tayin edildiğinden ve 2016 yılında sahte belge düzenleyen davacı şirketin eylemi 359/a-2. maddesi kapsamında bulunduğundan, üç kat vergi ziyaı cezası kesilmesinde de hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Vergi tekniği raporunda yer verilen tespitler ile dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerin bir bütün olarak değerlendirilmesinden; vergi mükellefiyeti kaydı devam eden, işyeri adresinde yapılan yoklamalarla işyerinde olduğu tespit edilen, beyannamelerini verme ve defter tasdik ettirmek gibi vergisel ödevlerinin yerine getirildiği anlaşılan, yasal defter ve belgelerini incelemeye ibraz eden davacının, banka hesaplarına yatırılan paraların kısa aralıklarla yatırılıp çekildiği belirtilmişse de söz konusu hesap hareketlerine yatan ve çekilen paraların emtia bedeli karşılığı olmadığının ortaya konulamadığı, davacının bir kısım alışlarını sahte belge ile belgelendirmesinden hareketle satış faturalarının da gerçek bir emtia teslimi ve hizmet ifasına dayanmadığı sonucuna ulaşılamayacağından yapılan tespitlerin eksik inceleme ve araştırmaya dayandığı görüldüğünden, komisyon karşılığı sahte fatura düzenlediği kesin ve somut olarak ortaya konulamayan davacı şirket adına eksik incelemeye dayalı olarak yapılan cezalı tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığından, davanın reddi yolundaki Mahkeme kararında yasal isabet görülmediği gerekçesiyle davacının istinaf başvurusunun kabulüne, Vergi Mahkemesi kararının kaldırılarak, davanın kabulüne ve cezalı tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu ile sahte fatura düzenlediği somut olarak ortaya konulduğundan gerçekleştirilen tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK …'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2. ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 01/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.