Danıştay 9. Daire 2021/804 Esas 2022/2346 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Danıştay 9. Dairesi, davacı şirketin sahte fatura düzenleyerek kayıt ve beyan dışı bıraktığı iddiasıyla re'sen tarh edilen geçici vergi ile kesilen vergi ziyaı cezasına ilişkin davasını görüşmüştür. İlk derece mahkemesi, vergi ziyaı cezalarının tekerrür nedeniyle artırılan kısımlarının ve bir katı aşan kısımlarının kaldırılmasına karar vermiş, geçici vergi asıllarına ilişkin kısmı bakımından ise karar verilmesine yer olmadığına hükmetmiştir. Bölge İdare Mahkemesi, vergi mahkemesinin kararının hukuka ve usule uygun olduğuna karar vererek istinaf başvurusunu reddetmiştir. Davacı, alış ve satış faturaları, sevk ve taşıma irsaliyeleri, nakliye faturaları gibi belgelerin incelemede dikkate alınmadığını ileri sürerek kararın aleyhine bozulmasını talep etmiştir. Davalı ise cezalı tarhiyatın hukuka uygun olduğunu belirterek kararın aleyhine olan kısmının bozulmasını istemiştir. Danıştay, temyiz istemlerini reddederek Bölge İdare Mahkemesi kararını onamıştır.
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 339. maddesi: Vergi ziyaına sebebi

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2021/804
Karar No : 2022/2346

TEMYİZ EDENLER : 1-(DAVACI) … İnş. San. ve Tic. Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …

2-(DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av….

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının taraflarca temyizen incelenerek aleyhe olan kısımlarının bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına komisyon karşılığı sahte fatura düzenlemek suretiyle elde ettiği geliri kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2017/Ocak-Mart, Nisan-Haziran dönemleri için üç kat 2017/Temmuz-Eylül, Ekim-Aralık dönemleri için re'sen tarh edilen geçici vergi ile tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle üç kat kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesinin …. tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; olayda, davacı şirket adına aynı nedenle 2017 yılı için yapılan vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi tarhiyatına karşı mahkemelerinin E:… sayılı dosyasında açılan davada verilen … tarih ve K:… sayılı karar ile, davacı şirket tarafından dava konusu dönemde düzenlenen faturaların sahte olduğu sonucuna varılarak bu fatura bedelleri üzerinden %2 oranında komisyon geliri elde edildiğinden bahisle yapılan tarhiyatın ve tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle kesilen vergi ziyaı cezasının üç kata ilişkin kısmının onandığı görüldüğünden, davacı şirket adına re'sen tarh edilen geçici vergiler üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarının bir kata ilişkin kısımlarında da ''aynı gerekçelerle'' hukuka aykırılık görülmediği, öte yandan geçici verginin yıllık vergiye mahsuben peşin alınan bir vergi olması ve müstekar hale gelen Danıştay kararlarında bu tür olaylarda asgari ceza haddinin uygulanması gerektiği içtihat edildiğinden ve buna göre vergi ziyaı cezasının bir kat kesilmesi gerektiğinden geçici vergilere ilişkin olarak üç kat kesilen vergi ziyaı cezalarının bir katı aşan kısımlarında ise hukuka uyarlık görülmediği, vergi ziyaı cezalarının tekerrür nedeniyle artırılan kısımları bakımından, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 339.maddesinde vergi ziyaına sebebiyet vermekten veya usulsüzlükten dolayı ceza kesilen ve cezası kesinleşenlere, cezanın kesinleştiği tarihi takip eden yılın başından başlamak üzere vergi ziyaında beş, usulsüzlükte iki yıl içinde tekrar ceza kesilmesi durumunda, vergi ziyaı cezası yüzde elli, usulsüzlük cezası yüzde yirmibeş oranında artırılmak suretiyle uygulanacağı hükmüne yer verildiği, dava konusu olayda, davalı idarenin sunduğu belgeler incelendiğinde idarece tekerrüre dayanak olarak gösterilen vergi ziyaı cezasının 29.07.2017 tarihinde elektronik tebligat yoluyla tebliğ edildiği ve bu cezaya ilişkin olarak davacının VUK 376. md kapsamındaki dilekçesine istinaden 31.07.2017 tarihli tahakkuk fişinin düzenlendiği, cezanın 2017 yılında kesinleştiği görülmüş olup, 2017 yılında kesinleşen vergi ziyaı cezası nedeniyle ancak 01.01.2018-31.12.2022 tarihleri arasında kesilecek vergi ziyaı cezalarına tekerrür hükümlerinin uygulanabileceği açık olduğundan, dava konusu dönemlerine ilişkin vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümleri nedeniyle artırılarak kesilen kısımlarında da hukuka uyarlık görülmediği, davanın geçici vergi asıllarına ilişkin kısmı bakımından ise davalı idarece düzenlenmiş olan vergi/ceza ihbarnamelerinde, mahsup dönemi geçtiğinden vergi aslının aranmayacağı ve tahakkuk yapılmayacağı belirtilmiş olduğundan bu kısım hakkında karar verilmesine yer olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne kısmen reddine kısmen karar verilmesine yer olmadığına, vergi ziyaı cezalarının bir katı aşan kısımları ile tekerrür nedeniyle artırılan kısımlarının kaldırılmasına karar verilmiştir.

Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve taraflarca ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI:
DAVACININ İDDİALARI: Alış ve satış faturaları, sevk ve taşıma irsaliyeleri, nakliye faturaları,kantar fişleri, yol denetime ilişkin belgeler ile tahsilat ve ödemelere ait banka kayıtları ve şirketin yasal defterlerinin ibraz edildiği halde incelemede dikkate alınmadığı,vergi tekniği raporunun somut tespit, belge ve delile dayanmadığı, 2016 yılında alışlarının %72'sini yaptığı ... Demir Çelik Ltd.Şti.'nin satışları gerçek olduğundan sahte fatura ticaretinden komisyon geliri elde ettiğinden bahisle hakkında yapılan cezalı tarhiyatın mahkemece kaldırıldığı, iddialarının kararda değerlendirilmediği, alış ve satış yaptığı tüm firmalar nezdinde karşıt inceleme yapılmadığı, satış yaptığı bir kısım firma nezdinde yapılan karşıt incelemede ibraz edilen belgelere göre satışlarının gerçek olduğu iddialarıyla kararın aleyhe kısmının bozulması istenilmektedir.

DAVALININ İDDİALARI: Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak yapılan cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı iddiasıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMALARI: Davalı tarafından savunma verilmemiştir. Davacının savunması yasal dayanaktan yoksun olan temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Nitekim ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı Danıştay Dokuzuncu Dairesi 01/06/2022 tarih ve E:2021/803, K:2022/2342 sayılı kararı ile onandığı görülmüştür.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
Tarafların temyiz isteminin reddine,
… Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
Temyiz isteminde bulunan davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı 3 sayılı Tarife uyarınca hesaplanacak nisbi harcın alınmasına,
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın ... Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 01/06/2022 tarihinde kesin olarak oyçokluğuyla karar verildi.



KARŞI OY: Davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı vergi tekniği raporunda yer alan tespitlerin değerlendirilmesinden, davacının, düzenlediği faturaların sahte olduğunun ve bu faturalar nedeniyle komisyon geliri elde ettiğinin somut bir şekilde ortaya konulamadığı anlaşıldığından, davacı temyiz isteminin kabulü ile Bölge İdare Mahkemesi kararının bir kat vergi ziyaı cezası yönünden bozulması gerektiği oyuyla Daire kararına katılmıyorum.