Danıştay 8. Daire 2021/391 Esas 2022/4030 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
SEKİZİNCİ DAİRE
Esas No : 2021/391
Karar No : 2022/4030


TEMYİZ EDEN (DAVACILAR) : Kendi Adlarına Asaleten Velisi Oldukları …'a Velayeten … ve …
VEKİLLERİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Valiliği
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacılar tarafından, velisi oldukları …'ın Burdur ili Yeşilova ilçesi … İlkokulu bahçesinde bulunan oyun parkında ders saati içerisinde düşerek ciddi şekilde yaralandığı ve yapılan tedavisi sonucu tamamen parçalanan dalağının alındığından bahisle, uğranılan zararlardan sorumluluğu bulunduğu ileri sürülen davalı idareden … adına 250.0000,00-TL maddi, 50.000,00-TL manevi, anne … adına 25.000,00-TL manevi, baba … adına 25.000,00-TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işletilecek yasal faizin ödenmesi istenilmektedir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; davacı …'ın, 25/12/2017 tarihinde Burdur ili Yeşilova ilçesi … İlkokulu bahçesinde bulunan oyun parkında düşerek ciddi şekilde yaralandığı ve tedavi sonucu 29/12/2017 tarihinde yapılan ameliyat ile tamamen parçalanan dalağının alındığı, davacılar tarafından …'ın dalağındaki sağlık problemini ve nedenlerini en geç 29/12/2017 tarihinde bildiğinin kabulü ile, ameliyat olduğu 29/12/2017 tarihten itibaren bir yıl içerisinde davalı idare nezdinde başvuru yapılması gerekirken bu süre geçirildikten sonra 28/03/2019 tarihli dilekçe ile yapılan başvurunun zımnen reddi üzerine açılan davanın süre aşımı nedeniyle esasının incelenme imkanı bulunmadığından bahisle reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: … Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararıyla; istinaf başvurusuna konu kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve davacılar tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacılar tarafından, kararın hukuka aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, istemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz edilen Bölge Mahkemesi kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Sekizinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY :
Davacılar tarafından, velisi oldukları …'ın Burdur ili Yeşilova ilçesi … İlkokulu bahçesinde bulunan oyun parkında, ders saati içerisinde düşerek ciddi şekilde yaralandığından bahisle … adına 250.0000,00-TL maddi, 50.000,00-TL manevi, anne … adına 25.000,00-TL manevi, baba … adına 25.000,00-TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işletilecek yasal faizin ödenmesi istenilmektedir.

İLGİLİ MEVZUAT:
Anayasanın 125. maddesinde, idarenin her türlü eylem ve işlemlerine karşı yargı yolunun açık olduğu belirtildikten sonra son fıkrasında, idarenin kendi eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemekle yükümlü olduğu kurala bağlanmıştır.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun "Doğrudan doğruya tam yargı davası açılması" başlıklı 13. maddesinde.; "1. İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka suretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gereklidir. Bu isteklerin kısmen veya tamamen reddi halinde, bu konudaki işlemin tebliğini izleyen günden itibaren veya istek hakkında otuz gün içinde cevap verilmediği takdirde bu sürenin bittiği tarihten itibaren, dava süresi içinde dava açılabilir.
2. Görevli olmayan adli (...) yargı mercilerine açılan tam yargı davasının görev yönünden reddi halinde sonradan idari yargı mercilerine açılacak davalarda, birinci fıkrada öngörülen idareye başvurma şartı aranmaz." hükmü yer almaktadır.

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdarenin hukuki sorumluluğu, kamusal faaliyetler sonucunda, idare ile yönetilenler arasında yönetilenler zararına bozulan ekonomik dengenin yeniden kurulmasını, idari etkinliklerden dolayı bireylerin uğradığı zararın idarece tazmin edilmesini sağlayan bir hukuksal kurumdur. Bu kurum, kamusal faaliyetler nedeniyle yönetilenlerin malvarlığında ortaya çıkan eksilmelerin ya da çoğalma olanağından yoksunluğun giderilebilmesi, karşılanabilmesi için aranılan koşulları, uygulanması gereken kural ve ilkeleri içine almaktadır.
İdare, kural olarak, yürüttüğü kamu hizmetiyle nedensellik bağı kurulabilen zararları tazminle yükümlü olup; idari eylem ve/veya işlemlerden doğan zararlar, idare hukuku kuralları çerçevesinde, hizmet kusuru veya kusursuz sorumluluk ilkeleri gereği tazmin edilmektedir.
Tam yargı davalarında, öncelikle zarara yol açtığı öne sürülen idari işlem veya eylemin hukuka uygunluğunun denetlenmesi esas alındığından, olayın oluşumu ve zararın niteliği irdelenip, idarenin hizmet kusuru olup olmadığının araştırılması, hizmet kusuru yoksa kusursuz sorumluluk ilkelerinin uygulanıp uygulanmayacağının incelenmesi, tazminata hükmedilirken de her halde sorumluluk sebebinin açıkça belirtilmesi gerekmektedir.
İdarenin, hizmet kusuru nedeniyle sorumluluğu, idarece yürütülen hizmetin kuruluşunda, düzenlenmesinde ve işleyişinde ortaya çıkan her türlü bozukluk, aksaklık ve eksikliktir. Bu bağlamda hizmet kusuru, özel hukuktaki anlamından uzaklaşarak nesnelleşen, anonim bir niteliğe sahip, bağımsız karekteri olan bir kusurdur. Hizmet kusurundan dolayı sorumluluk, idarenin sorumluluğunun doğrudan doğruya ve asli nedenini oluşturmaktadır.
Bir başka anlatımla; İdarenin, yürütmekle yükümlü olduğu bir kamu hizmetini gereği gibi yerine getirme, bu hizmetin işleyişini sürekli olarak kontrol etme, hizmetin yürütülmesi sırasında gerekli önlemleri alma, hizmeti yürütecek personelin ve hizmete özgülenen araçların seçiminde gerekli dikkat ve özeni gösterme ve denetimi yapma yükümlülüğünü ihlal etmesi neticesinde hizmetin hiç işlememesi, kötü veya geç işlemesi idarenin hizmet kusurunu oluşturur. Dolayısıyla hizmet kusuru nedeniyle bir zarar verilmiş olması halinde, belirtildiği üzere idarenin meydana gelen zararları tazmin sorumluluğu bulunmaktadır.
Dolayısıyla; kamu idareleri, yürüttükleri hizmetin işleyişini sürekli kontrol etmek ve gerekli önlemleri almakla yükümlüdürler. Bu yükümlülüğün tam ve gereği gibi yerine getirilmemiş olması nedeniyle doğan zararların, hizmeti yürütmekle yükümlü bulunan idare tarafından tazmini gerekmektedir.
Ancak; hizmet kusuru ilkesine dayalı olarak tazminata hükmedilebilmesi için ortada öncelikle kamu hizmeti sunumuna ilişkin idarenin kusurlu bir eylem veya işleminin mevcut olması, ilgilinin zarara uğramış olması ve bu zarar ile idarenin kusurlu eylemi veya işlemi arasında uygun illiyet bağı olması gerekmektedir. Sayılan bu dört şarttan birinin eksik olması durumunda tazminata hükmedilmesine olanak bulunmamaktadır.
Manevi tazminat ise; kişinin mal varlığında meydana gelen eksilmeyi gidermeye yönelik bir tazmin aracı değil, manevi değerlerinde bir eksilme meydana gelen ve yaşama sevinci ve zevki azalan kişinin manen tatminini sağlamaya yönelik bir tazmin aracıdır. Manevi zararın başka türlü giderim yollarının bulunmayışı veya yetersiz kalışı manevi tazminatın parasal olarak belirlenmesini zorunlu kılmaktadır. Manevi tazminat, olay nedeniyle duyulan elem ve ızdırabı kısmen de olsa hafifletmeyi amaçlamaktadır.
Tam yargı davalarının ve manevi tazminatın belirtilen niteliği gereği takdir edilecek manevi tazminat miktarının, olayın, zararın ve varsa idarenin kusurunun ağırlığını ortaya koyacak, hukuka aykırılığı özendirmeyecek, bir başka ifade ile benzeri olayların bir daha yaşanmaması için caydırıcı ve aynı zamanda cezalandırıcı olacak şekilde belirlenmesi, bununla birlikte olayın meydana geliş şekli, idari faaliyetin niteliği ve idarenin sorumluluk sebebi gözetilerek hakkaniyetli ve makul bir tutarı aşmaması gerekmektedir.
Buna göre; manevi tazminat takdir edilirken, davacı(lar) yönünden, manevi tatmin duygusunu sağlamaya yetecek, zarara yol açan idari faaliyet sonucu duyulan elem ve ızdırabın kişi üzerindeki etki ve ağırlığını karşılayacak düzeyde olmasına; davalı(lar) yönünden ise, hakkaniyet sınırlarını aşmayan, ölçülü, adil dengeyi sağlayacak ve aşırı mali külfet oluşturmayacak makul bir seviyede olmasına dikkat edilmesi gerektiği açıktır.
Genel kural; idarelerin, eylemleriyle neden oldukları zararlardan sorumlu tutulabilmeleri için; idari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların, idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka suretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleridir.
Ancak; süre hesabı yönünden, zorunlu idari başvuru için Kanunda öngörülen sürenin başlayabilmesi için; "eylemlerin yazılı bildirim üzerine veya başka suretle öğrenilmesi" kriteri açısından, her uyuşmazlıkta, "öğrenmenin niteliği ve öğrenme tarihinin" somut olay bağlamında tespiti gerekmektedir.
Adil yargılanma hakkının en temel unsurlarından biri olan mahkemeye erişim hakkı, bir uyuşmazlığı mahkeme önüne taşıyabilmek ve uyuşmazlığın etkili bir şekilde karara bağlanmasını isteyebilmek anlamına gelmektedir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), mahkemeye etkili erişim hakkını, hukukun üstünlüğü ilkesinin temel unsurlarından biri olarak kabul etmekte ve mahkemeye etkili erişim hakkının, mahkemeye başvuru konusunda tutarlı bir sistemin var olmasını ve dava açmak isteyen kişilerin mahkemeye ulaşmada açık, pratik ve etkili fırsatlara sahip olmasını gerektirdiğini ifade etmektedir. Bu sebeple hukuki belirsizliklerin ya da uygulamadaki belirsizliklerin tarafların mahkemeye erişimine zarar verdiği durumlarda bu hakkın ihlal edildiğine karar verilmektedir.
Mahkemeye erişim hakkı, kural olarak mutlak bir hak olmayıp, sınırlandırılabilen bir haktır. Bununla birlikte getirilecek sınırlandırmaların, hakkın özünü zedeleyecek şekilde kısıtlamaması, meşru bir amaç izlemesi, açık ve ölçülü olması ve başvurucu üzerinde ağır bir yük oluşturmaması gerekmekte olup, mahkemeye ulaşmayı aşırı derecede zorlaştıran ya da imkansız hale getiren uygulamalar mahkemeye erişim hakkını ihlal edebilir. Bununla birlikte dava açma ya da kanun yollarına başvuru için belli sürelerin öngörülmesi -bu süreler dava açmayı imkânsız kılacak ölçüde kısa olmadıkça- hukuki belirlilik ilkesinin bir gereğidir ve mahkemeye erişim hakkına aykırılık oluşturmaz. Ne var ki öngörülen süre koşullarının açıkça hukuka aykırı olarak yanlış uygulanması ya da yanlış hesaplanması nedeniyle kişiler dava açma ya da kanun yollarına başvuru hakkını kullanamamışsa mahkemeye erişim hakkının ihlal edildiğini kabul etmek gerekir.
Dolayısıyla; adil yargılanma hakkı bağlamında ilgililerin mahkemeye erişim hakkının korunması ile Kanun'da öngörülen usuli iş ve işlemlerin arasında adil bir denge kurulması gerekmekte olup; bu dengenin kurulmasında, idarenin eylemlerinden zarar görenin; eylemin idariliği- yani; zarar doğurucu eylemin idareye atfedilebilir olması- ile oluşan zararı, zararın mahiyetini ve esaslı unsurlarını tüm sonuçları ile öğrenebilmesi büyük önem taşımaktadır.
Eylemin idariliği ve doğurduğu zarar bazen eylemin yapılmasıyla birlikte ortaya çıkarken, bazen de çok sonra, değişik araştırma, inceleme ve hatta ceza yargılaması sonucu ya da yıllar sonra hazırlanan tıbbi bir raporla ortaya çıkabilmekte ve böylece kişi eylemin idariliğini, yani; zarara sebep olan eylemin idari bir eylem olduğunu yıllar sonra öğrenebilmektedir.
Nitekim; Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 04/03/2021 tarih ve 2020/(21)10-196; K:2021/195 sayılı kararında; "... Zarar görenin zararı öğrenmesi demek, zararın varlığı, mahiyeti ve esaslı unsurları hakkında bir dava açılmasına ve davanın gerekçelerini göstermeye elverişli bütün hâl ve şartların öğrenilmiş olması demektir. Zararın öğrenilmesi, zarar verici olayın değil, zararın varlığı, niteliği, unsurları ve kapsamının kesin olarak bilinmesi demektir. Zarar verici eylemin sonuçları ve zarar tam olarak ortaya çıkmadıkça zarar görenin zararı öğrendiğinden söz edilemez. HGK'nın 05.06.2002 tarihli ve 2002/4-470 E., 2002/477 K. sayılı kararı da aynı yöndedir.
39. Hukuka aykırı bir eylem işlenilmesine karşın, onun doğuracağı zarar henüz ortaya çıkmamış, zararın ortaya çıkması için eylem tarihinden itibaren bir takım etkenlerin ortaya çıkması veya belli bir zamanın geçmesi gerekiyor ise, zararın bütün unsurlarıyla birlikte öğrenilmesi mümkün değildir. Oysa ki, zarar görenin mahkeme önünde ciddi bir dava açarak tazminat isteminde bulunabilmesi ve bu istemini objektif bir şekilde destekleyen, etkili gerekçelerini ortaya koyabilmesi için oluşan zararın niteliğini, kapsamını ve bütün unsurlarını öğrenmesi gerekir. Aksi hâlde, doğal olarak zamanaşımı süresi de işlemeye başlamayacaktır.
40. Bazı hâllerde, gerek zararı doğuran eylem veya işlemin ne olduğu ve kim tarafından gerçekleştirildiği ve gerekse zararın kapsam ve miktarı aynı anda ve tam bir açıklıkla belirlenebilir. Böyle durumlarda, zarar görenin uğradığı zararın varlığını, zarar verenin kim olduğunu, kapsam ve miktarının neden ibaret bulunduğunu öğrendiği andan itibaren, zarar verenden bunun tazminini isteme hakkının doğacağı ve bu hakkına ilişkin yasal zamanaşımı süresinin de o tarihte başlayacağı açıktır.
41. Buna karşılık, ortaya çıkan zarar, kendi özel yapısı içerisinde sonradan değişme eğilimi gösteriyor, zararı doğuran eylem veya işlemin doğurduğu sonuçlarda (zararın nitelik veya kapsamında) bir değişiklik ortaya çıkıyor ise artık "gelişen durum" ve dolayısıyla gelişen bu durumun zararın nitelik ve kapsamı üzerinde ortaya çıkardığı değişiklikler (zarardaki değişme) söz konusu olacaktır. Böyle hâllerde zararın kapsamını belirleyecek husus, gelişmekte olan bu durumdur ve bu gelişme sona ermedikçe zarar henüz tamamen gerçekleşmiş olmayacağı için zamanaşımı süresi bu gelişen durumun durduğunun veya ortadan kalktığının öğrenilmesiyle birlikte işlemeye başlayacaktır. (HGK'nın 06.11.2002 tarihli ve 2002/4-882 E., 2002/874 K. sayılı kararı)..." gerekçesine yer verilmiştir.
Benzer şekilde; Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin 17/09/2013 tarihli ve 59601/09 Başvuru numaralı Eşim/Türkiye davasında; süre aşımı nedeniyle davası reddedilen başvurucunun mahkemeye erişim hakkının engellenip engellenmediği hususu değerlendirilmiş olup; söz konusu olayda başvurucunun askerlik hizmetini yerine getirirken 25/09/1990 tarihinde yaralandığı, tedavisinin uzun bir süre devam ettiği ve sonunda 1992 yılında askerlik ile ilişiğinin kesildiği, başvurucunun sonraki yıllarda baş dönmesi ve baş ağrısı yakınmalarının olduğu, 2004 yılında kafasında niteliği belirlenemeyen bir cisim olduğunun tespit edildiği, 2007 yılındaki muayenesinde başında mermi olduğunun anlaşıldığı, başvurucunun, 19/09/2007 tarihinde tazminat talebiyle idareye başvurduğu ve akabinde dava açtığı, açılan davada Askeri Yüksek İdare Mahkemesinin olayın meydana geldiği tarihten itibaren 5 yıl içinde dava açılmadığı gerekçesiyle davayı süre aşımı nedeniyle reddettiği belirtilerek; kararın gerekçesinde; "... başvuranın 25 Eylül 1995 tarihinde kafatasındaki mermiden haberdar olmadığı tartışma konusu olmadığından, kendisinin beş yıl içerisinde tazminat davası açmasının beklenmesinin makul olarak değerlendirilemeyeceğine hükmetmektedir. Mahkemenin nazarında, şahsî yaralanmayla ilgili tazminat davalarında dava açma hakkının, taraflar uğradığı zararı gerçekte değerlendirebildiğinde kullanılması gerekmektedir. Buna göre, söz konusu AİHM’e yapılacak bir başvuru olduğunda, başvuranın olaydan sonra beş yıl içerisinde tazminat talebinde bulunması söz konusu olamazdı; zira zarar ancak daha sonraki bir tarihte tespit edilmişti. Sonuç olarak, işbu davada, Askerî Yüksek İdare Mahkemesinin süre sınırı hakkındaki katı yorumu, davanın esasının tam olarak incelenmesine engel olmuştur. Dolayısıyla Askerî Yüksek İdare Mahkemesi, başvurana orantısız külfet yükleyerek, basvuranın mahkemeye erişim hakkının özüne halel getirmiştir (bk. Miragall Escolano ve Diğerleri, yukarıda anılan, § 37). İşbu davanın koşullarında Mahkeme, başvuranın mahkemeye erişim hakkının ve dolayısıyla Sözleşme’nin 6. maddesinin 1. fıkrasının ihlâl edildiği kanaatine varmıştır.(§ 25, 26 ve 27)" tespitleri yapılmıştır.
Sonuç olarak; idarenin eylemlerinden zarar görenin, anılan zararın tazmini talebiyle dava açabilmesi için; Kanun'da öngörülen ve hak düşürücü niteliği haiz olan; "bir ve beş yıllık sürenin" her durumda öğrenme ve/veya eylem tarihinden itibaren başlatılmasının mümkün olmadığı açık olup; somut olay bağlamında, öğrenmenin niteliği ve öğrenme tarihinin tespiti yolunda, zararın kaynağı ile zararın tüm unsurları ile tespit edilmesi gerektiği tartışmasızdır.
Özellikle; eylem nedeniyle oluşan bedensel zararın bütün unsurları ile öğrenildiğinin kabul edilebilmesi için, eylemin doğurduğu zarar tüm unsurları ile oluşmalı ve sonlanmalıdır. Yani; eylem nedeniyle oluşan zararın şiddeti, büyüklüğü, etki alanı henüz sonlanmamış ve süreç içerisinde devam ediyorsa -Yargıtay kararında ifade edildiği üzere; gelişen durum söz konusuysa işlemeyecektir.
Uyuşmazlıkta; 25/12/2017 tarihinde Burdur ili Yeşilova ilçesi Hürriyet İlkokulunda öğrenim gören davacı Osman Can Kabay'ın okul bahçesinde bulunan oyun parkında ders saati içerisinde düşerek ciddi şekilde yaralandığı, 29/12/2017 tarihinde ameliyat edilerek kaza nedeniyle tamamen parçalanan dalağının alındığı, süreçte sekiz günü yoğun bakımda olmak üzere toplam onbeş gün hastanede kaldığı, kaza neticesinde patlayan dalak nedeniyle ciğerlerine kan dolduğu, iç organların zarar gördüğü, Mahkemenin … tarih ve E:… sayılı Ara Kararı üzerine dava dosyasına eklenen bilgi ve belgelerden, davacıların velisi olduğu ve kazada zarar gören …ın 13/03/2018 tarihinde Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi Araştırma Hastanesi'nde "cerrahi sonrası takip muayenesi için diğer durumlar" tanısıyla; 02/08/2018 tarihinde anılan hastanede muayene ile tahlil ve tetkik ve radyoloji işlemleri uygulanarak "dalak yaralanması; cerrahi sonrası takip muayenesi için diğer durumlar" tanısıyla; 07/08/2018 tarihinde yine aynı hastanede "cerrahi sonrası takip muayenesi için diğer durumlar" tanısıyla; son olarak, dava tarihinden sonra 05/10/2020 tarihinde, yine Isparta SDÜ Araştırma Hastanesinde muayene olduğu görülmektedir.
Dosyada yer alan muayene raporlarından da görüldüğü üzere; çocuğun 25/12/2017 tarihinde yaşanan olay nedeniyle geçirdiği ameliyat ile dalağının alınmasını müteakip; operasyon sonrası muayenelerinin devam ettiği; bu haliyle, devam eden tedavi süreci dikkate alındığında, davacılar tarafından, okul bahçesinde düşerek yaralanan ve zarar gören çocuğun geçirdiği operasyon sonrası, vücudunda oluşan hasarın büyüklüğü, oranı, kalıcılığı, yan etkileri, iş gücü kaybı oluşturup oluşturmayacağı gibi değerlendirmeler yapılmadan zararın tüm unsurları ile öğrenilemeyeceği, ancak; gerekli tedavinin sonlanması ile alınacak kesin sağlık kurulu raporu ile davacıların zararı tüm unsurları ile öğrenebileceği kabul edilmelidir.
Dolayısıyla; görülmekte olan davada, dava açmadan önce zorunlu bir başvuru yolu olarak düzenlenen idari başvuru için; 2577 sayılı Kanun'da öngörülen, "İdari eylemlerden hakları ihlal edilmiş olanların idari dava açmadan önce, bu eylemleri yazılı bildirim üzerine veya başka suretle öğrendikleri tarihten itibaren bir yıl ve her halde eylem tarihinden itibaren beş yıl içinde ilgili idareye başvurarak haklarının yerine getirilmesini istemeleri gerektiği" kuralında yer alan sürelerin, ameliyat tarihinden itibaren işlemeye başladığını kabul etmek mümkün değildir.
Bu itibarla; davacılar çocuğu …'ın dalağındaki sağlık problemini, ve bu problemin nedenlerini en geç 29/12/2017 tarihinde bilindiğinin kabulü ile davacılar tarafından ameliyat olduğu 29/12/2017 tarihten itibaren bir yıl içerisinde davalı idare nezdinde başvuru yapması gerekirken bu süre geçirildikten sonra 28/03/2019 tarihli dilekçe ile yapılan başvurunun zımnen üzerine açılan davanın süre aşımı nedeniyle esasının incelenme imkanı bulunmadığından bahisle reddi yolunda verilen kararda ve anılan karara karşı yapılan istinaf başvurusunu reddeden Bölge İdare Mahkemesi kararında hukuki isabet bulunmamakta olup; süresinde açılan davanın esası hakkında karar verilmesi gerekmektedir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. 2577 sayılı Kanun'un 49. maddesine uygun bulunan temyiz isteminin kabulüne,
2. … Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesinin … gün ve E:…, K:... sayılı kararının BOZULMASINA,
3.Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın … Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesine gönderilmesine, 10/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliği ile karar verildi.