Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2022/7014 Esas 2022/15867 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ: Mersin 3. Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan yargılaması sonunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtayca incelenmesi davalı vekilince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü;
- K A R A R -
Dava, 4650 sayılı Kanun'la değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın davacı idare adına tescili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, taraf vekillerince yapılan istinaf başvurusunun Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesinin 13.12.2021 tarihli kararı ile kabulüne ve Mersin 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 09.10.2019 tarihli ve 2018/859 Esas, 2019/368 Karar sayılı kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine HMK’nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca kesin olarak karar verilmiş, davalı vekilince istinaf talebine ilişkin ek beyan dilekçesi üzerinde inceleme yapılmadığı gerekçesiyle kararın temyiz edilmesi üzerine, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesinin 23.02.2022 tarihli ve 2020/163 Esas sayılı ek kararı ile HMK’nın 353/1-a-6 maddesi gereği verilen kararın kesin olduğundan bahisle temyiz isteminin reddine karar verilerek, davalı vekiline ait istinaf talebine ilişkin ek beyan dilekçesi üzerinde inceleme yapılmak suretiyle bu kez Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesinin 09.03.2022 tarihli kararı ile taraf vekillerinin istinaf başvurularının kabulü ile bir önceki kaldırma kararına ek olarak tespit edilen eksikliklerle birlikte Mersin 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 09.10.2019 tarihli ve 2018/859 Esas, 2019/368 Karar sayılı kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine HMK’nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca kesin olarak karar verildiği anlaşılmaktadır.
Davalı vekilince Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesinin 13.12.2021 tarihli taraf vekillerinin istinaf başvurusunun kabulü ile Mersin 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 09.10.2019 tarihli ve 2018/859 Esas, 2019/368 Karar sayılı kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine ilişkin kararın temyiz edildiği, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesinin 23.02.2022 tarihli ve 2020/163 Esas sayılı ek kararı ile HMK’nın 353/1-a-6 maddesi gereği verilen bu kararın kesin olduğundan bahisle temyiz isteminin reddine karar verildiği, bu ek kararın da, davalı vekilince süresi içerisinde temyiz edildiği görülmüştür.
HMK’nın 353/l-a-6 maddesinde, ilk derece mahkemesince uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek ölçüde önemli delillerin toplanmamış veya değerlendirilmemiş olması ya da talebin önemli bir kısmı hakkında karar verilmemiş olması halinde, esasa ilişkin inceleme yapılmadan kararın kaldırılmasına kesin olarak karar verileceği düzenlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27.05.2021 tarihli ve 2020/(20)5-451 Esas, 2021/636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a-6 maddesi gereğince verilen karar; aynı Kanun’un 353/1-a ve 7251 sayılı Kanun'un 39. maddesi ile eklenen 362/1-g maddesi uyarınca kesin olup, bu kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamayacağından, davalı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan ek kararın HMK'nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 10.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.