Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu 2022/1206 Esas 2022/1153 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı şirket, 2003-2004 yılları arasında ödenen katma değer vergisi ile kesilen vergi ziyaı cezalarının ve özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemiyle dava açtı. Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu, davayı bozdu. Ancak mahkeme, davacının ödediği tutarı aşan kısmı yönünden davanın reddine karar verdi. Temyiz eden davacı, mahkemenin hesaplamasının yanlış olduğunu iddia etti. Karşı taraf cevap vermedi. Danıştay Tetkik Hakimi, nispi karar harcının maktu karar harcına düzenlenmesi gerektiği görüşünü bildirdi. Kararın diğer hüküm fıkraları bozma kararına uygun olduğu için temyiz istemi reddedildi. Karar harcı, 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 54. maddesi uyarınca maktu harç olarak alınmaya karar verildi.
492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 52. maddesi, vergi

T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2022/1206
Karar No : 2022/1153

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Matbaacılık Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunun 14/04/2021 tarih ve E:2019/1315, K:2021/376 sayılı bozma kararı üzerine verilen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına 2003 yılının Ocak, Mart ilâ Aralık dönemleri ile 2004 yılının Ocak ilâ Aralık dönemleri için salınan katma değer vergisi ile verginin üç katı tutarında kesilen vergi ziyaı cezaları ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemiyle açılan davalarda verilen mahkeme kararlarına davacının yönelttiği temyiz istemi üzerine Danıştay Dokuzuncu Dairesince verilen kararlara yöneltilen karar düzeltme istemleri sonuçlandırılmadan söz konusu bu vergi ve cezaların 21/03/2011 tarihinde yapılandırılmasıyla 6111 sayılı Kanun'un 3. maddesi uyarınca hesaplanan tutar ile 6111 sayılı Kanun'un yayımlanmasından önce ödenen tutar arasındaki bakiye 1.086.016 TL farkın iadesi istemiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin … tarih ve … sayılı işlemin iptali ile bu tutarın faiziyle birlikte iadesi istemiyle dava açılmıştır.
Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunun bozma kararı üzerine verilen ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı:
Ara kararına idarece verilen cevapta, Danıştayın bozma kararına konu 2003 yılı vergi borçlarının %50'sinin idareye yatırıldığı bildirilmiştir. Diğer taraftan, dosyada mevcut olan 17/09/2012 tarihli bilirkişi raporundan da bu cevapla örtüşür şekilde davacının, 227.713,92 TL'nin % 50'sini ödediği anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, davacı tarafından ödenen tutarı aşan kısım yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekmektedir.
Mahkeme, bu gerekçeyle davanın reddine karar vermiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Mahkeme kararının bilirkişi raporuna aykırı olarak hesaplama yapmasının hukuka uygun düşmediği, ödenen tutarın 227.713,92 TL değil 1.901.347,01 TL olduğu, zira bilirkişi raporu ile Mahkemenin ara kararına davalı idarece verilen cevap yazısının da ödenen tutarın miktarını doğruladığı belirtilerek kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Cevap verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ: Kararın nispi karar harcına ilişkin hüküm fıkrasının maktu karar harcına hükmedilecek şekilde düzeltildikten sonra Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunun bozma kararına uyularak verilen karara yöneltilen temyiz isteminin, 2577 sayılı Kanun'un 50. maddesinin (4) numaralı fıkrası dikkate alınarak reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
1- Kararın, davacı aleyhine nispi karar harcına hükmedilmesine ilişkin hüküm fıkrası yönünden temyiz istemi hakkındaki inceleme:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 6545 sayılı Kanun'un 22. maddesiyle değişik 49. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendinde, temyiz incelemesi sonunda, Danıştayın; kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa kararı düzelterek onayacağı hükmüne yer verilmiştir.
492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 52. maddesinde, vergi yargısı işlemlerinden bu Kanun'a ekli (3) sayılı Tarife'de yazılı olanların, vergi yargısı harçlarına tabi olduğu, 54. maddesinde, vergi yargısı harçlarının (3) sayılı Tarife'de yazılı işlemlerden değer ölçüsüne göre nispi esas üzerinden, işlemin nevi ve mahiyetine göre maktu esas üzerinden alınacağı hükme bağlanmış; (3) sayılı Tarife'de ise vergi mahkemesinin nihai kararları ile bölge idare mahkemesinin kararlarında, karar altına alınan uyuşmazlık konusu vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümler ile bunlara bağlı zam ve cezaların toplam değeri üzerinden nispi harca; nisbi harca tabi tutulmamış olan tarhiyat veya ceza kesme ve diğer işlemlerle ilgili maktu harca hükmedileceği kurala bağlanmıştır.
Mahkemece verilen kararda, davacı aleyhine nispi karar harcına hükmedilmiştir.
492 sayılı Harçlar Kanunu'na ekli (3) sayılı Tarife'de nispi harca tabi tutulmamış dava konusu işlem ile ilgili verilen kararda nispi karar harcına hükmedilmesinde hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Bu husus düzeltilmesi mümkün yanlışlık olarak görüldüğünden, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 6545 sayılı Kanun'un 22. maddesiyle değişik 49. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi uyarınca, isteme konu kararın hüküm fıkrasında yer alan "80,70-TL'den az olmamak üzere reddolunan tutarın binde 4,55'i oranında nispi karar harcı" ibaresinin "80,70 TL maktu karar harcı" olarak düzeltilmesi gerekmektedir.
2- Kararın diğer hüküm fıkralarına yöneltilen temyiz istemi hakkındaki inceleme:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesinin (4) numaralı fıkrası uyarınca Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunun bozma kararına uyularak verilen kararlara ilişkin temyiz incelemesinin, bozma kararına uygunlukla sınırlı olarak yapılması gerekmektedir.
Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunun bozması üzerine verilen temyize konu kararın diğer hüküm fıkralarının bozma kararındaki esaslara uygun olduğu anlaşıldığından dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bu yönden bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1- Davacının ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yönelik temyiz isteminin bozma kararına uygunluk yönünden REDDİNE,
2- Anılan kararın karar harcına ilişkin hüküm fıkrasının DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
3- Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun ilgili hükümleri ve Kanun'a ek (3) sayılı Tarife uyarınca maktu harç alınmasına,
2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren on beş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 26/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.