Mala zarar verme - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/13903 Esas 2015/7112 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, Vatha ve Huriye'nin mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararlarının temyizinin reddedilmesine karar verirken, Utman ve Ahmet'in kasten yaralama suçundan verilen kararlarının temyiz itirazlarını reddetti. Ancak, sanıkların hükümlerinde TCK'nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca belirtilen koşullu salıverilme tarihine kadar sadece kendi altsoyu yönünden yoksunluğun devam edeceği, diğer akrabalar yönünden ise hapis cezası infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği konusunda yanlış bir karar verildiği tespit edildi. Bu nedenle, kararın bu bölümü düzeltildi ve diğer yönleriyle onaylandı.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun
- 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 26. maddesiyle eklenen Geçici 2. madde
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 317. ve 321. maddeleri
- Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve alt bendleri (1-c ve 3. fıkra)

23. Ceza Dairesi         2015/13903 E.  ,  2015/7112 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 3 - 2012/221296
MAHKEMESİ : Akçakale 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/03/2012
NUMARASI : 2010/835 (E) ve 2012/250 (K)
SUÇ TARİHİ : 20/04/2010

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Sanıklar Vatha ve Huriye üzerine atılı mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik olarak yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan cezaların miktar ve türüne göre karar tarihi itibariyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 26. maddesiyle eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmaması karşısında, sanıkların temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanıklar Utman ve Ahmet üzerine atılı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik olarak yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanıkların önceden husumet içerisinde oldukları şikayetçi Yüksel"i tartışma esnasında basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladıkları iddia edilen olayda;


Tüm dosya kapsamına göre; sanıkların sabit olan eylemlerinin kasten yaralama suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıkların yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanıklar hakkında kurulan hüküm fıkralarında TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, kasten yaralama suçuna ilişkin hüküm fıkralarından TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkilerinin koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/11/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.