Esas No: 2017/1664
Karar No: 2020/4418
Karar Tarihi: 09.06.2020
Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/1664 Esas 2020/4418 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
... vekili avukat ... ile 1-... vekili avukat ..., 2-... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 3. Tüketici Mahkemesinden verilen 23/03/2016 tarih ve 2014/1827-2016/245 sayılı hükmün davacı ile davalılardan ... İnşaat Otomotiv San. ve Tic. Ltd. Şti. avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
K A R A R
Davacı, 31.05.2012 tarihinde dava konusu otomobili satın aldığını, satın alınan aracın bir süre sonra sağ arka kapısı ve çerçevesinde boya dökülmelerinin peydah olduğunu ve bu nedenle dava konusu otomobilin ayıplı olduğunu ileri sürerek; dava konusuu aracın ayıpsız misli ile değişimine bunun mümkün olmaması halinde ise sözleşmenin iptali ile araç için ödenmiş olan bedelin iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar, ilk derece yargılama makamına sunmuş oldukları yanıt dilekçeleri ile dava konusu aracın ayıplı olmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemişlerdir
Mahkemece; davanın kısmen kabul kısmen reddine, davacının aracın değişimine yönelik istemin reddine, davacının satış bedeline yönelik tazminat isteminin kısmen kabulü ile 1.750,00-TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacı verilmesine, davacının fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı ile davalılardan ... İnşaat Otomotiv San. ve Tic. Ltd. Şti. taraflarınca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davalının temyizi yönünden; 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da, Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, 2. bent gereğince davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan 37,00 TL. harcın istek halinde temyiz eden davalı ..."ne iadesine, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 09/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.