Davacı ... ile davalı ... arasındaki davadan dolayı ... 4. Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 02.12.2014 gün ve 2013/417-2013/504 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, hakemin reddi talebi üzerine hakem kurulunca verilen red kararının iptâli istemine ilişkin olup, mahkemece istemin reddine dair verilen karar, hakemin reddi isteminde bulunan davacı ... vekilince temyiz edilmiştir.
4686 sayılı Milletlerarası Tahkim Kanunu"nun 7/D bendinde hakemin reddi usulüyle ilgili düzenleme yapılmış olup, eldeki davada talep, aynı bendin III. fıkrası gereğince hakem heyetince verilen kararın asliye hukuk mahkemesince iptâline ilişkindir. Anılan Yasa"nın 7. maddesinin D bendi IV. fıkrasında asliye hukuk mahkemesinin bu fıkra uyarınca vereceği kararın kesin olacağı şeklinde yazılmış ise de; önceki fıkra hükümleriyle D bendinin gerekçesi birlikte değerlendirildiğinde "çoğun içinde az da vardır" kuralı uyarınca asliye hukuk mahkemesinin hakem heyeti kararlarına karşı, kararın kaldırılması istemi üzerine III. fıkraya göre verdiği kararın da kesin olduğunun kabulü zorunludur. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre, Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği, mahkemenin kesin olan kararın temyizi kabil olduğunu belirtmiş olması temyizi kabil hale getirmeyeceğinden, temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme kararının kesin olması yönünden REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcı ve Yargıtay başvurma peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 27.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.