Esas No: 2017/859
Karar No: 2020/1890
Karar Tarihi: 03.06.2020
Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/859 Esas 2020/1890 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçinin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçiye icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu, müvekkili tarafından ödenen bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının davalı ile yapılan sözleşme kapsamında davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan ödemeyi aralarında imzalanan sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceği, İş Mahkemesinin kararında davalının sorumlu olduğu miktarın ayrı gösterildiği, buna göre davalının sorumluluğunun belirlendiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava hizmet sözleşmesi kapsamında çalıştırılan işçiye ödenen işçilik alacaklarının yükleniciden rücuen tahsiline ilişkindir. Mahkemenin ödenen tazminatın tamamından davalı yüklenicinin sorumlu olduğuna ilişkin tesbiti doğru ise de davacı tarafından ileri sürülen iddialar üzerinde yeterince durulmadığı anlaşılmaktadır.
Dava dışı işçi Ankara 12. İş Mahkemesinin 2009/1049 esas sayılı dosyasında dava açarken "işçilik alacakları için dosyamız davalısı aleyhine fazlaya dair haklar saklı tutularak 1.000 TL için dava açtığını bu davanın kesinleştiğini, bu kez yüklenici ve asıl işveren aleyhine dava açtığını" belirterek kıdem tazminatı açısından ilk davada karar altına alınan bedeli göz önünde bulundurup ilk davada taraf olmayan davacıdan kıdem tazminatının tamamını, dosyamız davalısından ise bakiye kısmı talep etmiş ve mahkemece talep gibi tahsilde tekerrür olmamak kaydıyla kabule karar verilmiştir.
Dava dışı işçinin davalı dışında başka bir yüklenicide çalıştığına dair bir iddia ve isbat yoktur. Ödenen kıdem tazminatının tamamı davalı yüklenici nezdinde çalışmalara ilişkindir. Ankara 12. İş Mahkemesinin 2009/1049 esas, 2010/648 karar sayılı dosyasındaki talep ve karar nazara alındığında davalının kıdem tazminatının 3.423,53 TL"sinden sorumlu tutulması ilk davada hükmedilen miktarla tekerrür yaratmaması amacına yönelik olup sonuç itibariyle doğrudur. Nitekim karar onanarak kesinleşmiştir.
Bu durumda davalının davacı tarafından ödenen tazminatın tamamından davalının sorumlu olduğunun kabulü doğrultusunda karar verilmesi gerekirken mahkeme kararına yanlış mana verilerek sorumluluğun sınırlandırılması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcın talep halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 03.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.