Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/26055 Esas 2022/1852 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi, nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs suçundan mahkum edilen sanığın istinaf başvurusunu esastan reddetti. Ancak, ilk derece mahkemesinin hükmünde kanuni anlamda gerekçe niteliği taşımayan ve içeriği itibarıyla yetersiz bir yazılı gerekçenin yer aldığı belirtilerek başvurunun kabul edilmesi yerine esastan reddedilmesi hatalı bulundu. Bu nedenle, Bölge Adliye Mahkemesi'nin istinaf başvurusunu esastan reddine yönelik hükmü bozuldu ve dosya ilk derece mahkemesine gönderildi. Kararda, suçun işlenmesindeki sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususların da değerlendirilmesi gerektiğine vurgu yapıldı.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62. maddesi (fiilin kişilik yapısının oluşumuna, sosyal çevreye, suçun işlenmesindeki mağdur ve sanıktaki kusur oranına, sanığın geçmişine, sosyal ilişkilerine, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışlarına, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkilerine göre ceza indirimi veya arttırımı)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 302/2-4. maddesi ve fıkrası (istinaf başvurusunun değerlendirilmesi ve kararın verilmesine ilişkin hükümler)

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs
HÜKÜM : Sanığın cinsel saldırı suçundan mahkumiyetine dair Seydişehir Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 30.03.2021 gün ve 2021/12 Esas, 2021/108 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
İlk derece mahkemesince hüküm kurulurken sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar göz önünde bulundurularak 5237 sayılı TCK'nın 62. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerekirken kanuni anlamda gerekçe niteliği taşımayan ve içeriği itibarıyla yetersiz olan yazılı gerekçeyle söz konusu maddenin tatbikine yer olmadığına karar verilmesi karşısında, anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ile müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Konya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 02.07.2021 gün ve 2021/870 Esas, 2021/870 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Konya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 02.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.