Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/21218 Esas 2022/2176 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi tarafından incelenen bir kararın mahkumiyete yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi kararı verildiği öğrenildi. Ancak mağdurenin ifadesindeki iddiaların doktor raporlarıyla doğrulanmaması nedeniyle suçun vasfının tayininde yanılgıya düşülerek mahkumiyet kararı verilmiş olduğu belirtildi. Bölge Adliye Mahkemesi bu nedenle, istinaf başvurusunun esastan reddinin yerine kabul edilmesi gerektiğine karar verdi. Kararda, çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna ilişkin olarak 5237 sayılı TCK’nın 103/1. maddesi açıklandı. Ayrıca, suçun vasfının tayininde yanılgıya düşülmesi nedeniyle aynı Kanunun 103/2. maddesi uyarınca hüküm kurulduğuna dikkat çekildi.

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 16.11.2020 gün ve 2020/30 Esas, 2020/210 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin soruşturma evresindeki ifadesi, sanığın cinsel organını vajinasına sokmasından dolayı kanaması olduğu ve ilişki sonrası sanığın penisinden çıkan sıvıyı peçeteye sildiği yönündeki iddialarının aldırılan doktor raporlarıyla doğrulanmaması, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, ilk derece mahkemesince sanığın, olay günü mağdureye organ sokmak suretiyle nitelikli cinsel istismarda bulunduğuna dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle mağdurenin vajinasına cinsel organını sürtme şeklinde sübuta eren eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 103/1. maddesinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek aynı Kanunun 103/2. maddesine göre hüküm kurulması karşısında, anılan karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Bakanlık vekili ile sanık müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin 03.03.2021 gün ve 2021/260 Esas, 2021/335 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesine gönderilmesine, 10.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.