Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/20116 Esas 2022/2325 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı (değişik tarihlerde birden fazla)
HÜKÜM : Sanığın zincirleme şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine dair Vezirköprü Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 02.05.2019 gün ve 2018/62 Esas, 2019/63 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisi ile Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Savcısının temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurun aşamalardaki ifadeleri, savunma, tanık beyanları ile tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın, olay günü kardeşi ... ile birlikte bahçede oynayan on bir yaşındaki mağduru çağırıp götürdüğü çamlık alanda kıyafetlerini çıkararak cinsel organını sürtmesi şeklinde sübuta eren eylemi dışında bu tarihten önceki başka bir gün benzer şekilde istismarda bulunduğuna dair mağdurun zaman belirtmeyen yetersiz ifadeleri dışında her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden müsnet suçtan belirlenen temel cezanın zincirleme suça ilişkin 5237 sayılı TCK’nın 43. maddesi ile artırılması,
Kabule göre de;
Suça sürüklenen çocuk hakkında müsnet suçtan dolayı temel ceza belirlenirken 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesinin birinci fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlar ile aynı Kanunun 3. maddesinin birinci fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki kanuni düzenleme nazara alınarak dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte değerlendirilerek ceza tayini gerekirken kanun maddesinde yer alan bazı ibarelerin tekrarı şeklindeki yetersiz gerekçelerle teşdit uygulanması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ve Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin 04.11.2020 gün ve 2019/2257 Esas, 2020/1817 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmesine, 15.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.