Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/12544 Esas 2014/23167 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/12544
Karar No: 2014/23167
Karar Tarihi: 23.12.2014

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/12544 Esas 2014/23167 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı banka ile davacı çalışan arasındaki iş davasında, davacı çalışanın haklı nedenle işten ayrıldığı ve kıdem tazminatı ve fazla çalışma alacakları talep edildiği belirtiliyor. Mahkeme davayı kısmen kabul ediyor, ancak fazla çalışmanın hesaplanmasında bir hata olduğu ve bilirkişi raporunun eksik olduğu gerekçesiyle kararı bozuyor. Kanun maddeleri olarak, davacının haklı nedenle işten ayrılması durumunda kıdem tazminatı talep hakkının olduğu ve fazla çalışma konusunda da ilgili yasal düzenlemelere uyulması gerektiği belirtiliyor.
7. Hukuk Dairesi         2014/12544 E.  ,  2014/23167 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi : Bursa 3. İş Mahkemesi
    Tarihi : 29/04/2014
    Numarası : 2013/319-2014/236

    Taraflar arasındaki dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca duruşmalı olarak incelenmesi süresi içinde davalı vekili tarafından istenilmekle, duruşma için tebliğ edilen 23.12.2014 günü belirlenen saatte temyiz eden davalı Türk Ekonomi Bankası A.Ş. vekili Av.M.A.. ile karşı taraftan davacı E.. D.. Turan vekili Av.P.S.. geldiler. Gelenlerin huzuru ile duruşmaya başlandı. Duruşmada hazır bulunan tarafların sözlü açıklamaları dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyadaki belgeler incelendi. Gereği görüşüldü
    1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
    2-Davacı vekili, 01.07.2003-07.12.2012 tarihleri arasında çalıştığını, iş akdini 1475 sayılı Yasanın 14/5 bendi gereğince haklı olarak feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ve fazla çalışma alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
    Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
    Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    Fazla çalışmanın hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
    Mahkemece alınan bilirkişi raporunda davacının çalışmaları gün sonu kapanış listeleri esas alınarak hesaplanmıştır. Bilirkişi ilk raporunda ayrıntılı dökümlü hesaplama yapmasına rağmen rapor denetlenememiştir. Gerçekten de fazla süreli çalışma ve fazla çalışmalar tablo halinde gösterilmiş ise de hesap unsurlarını içeren çalışma saatleri, ne kadarın fazla süreli ne kadarının fazla çalışmaya denk geldiği denetime elverişli olarak gösterilmemiştir. Raporda değerlendirme hataları olduğuna dair örneğin Ağustos 2005 ayında 21 saat fazla çalışma 20 saat fazla süreli çalışma karşılığı 525,00 TL alacak hesaplanmış Aralık 2005 ayı için 20 saat fazla çalışma 20 saat fazla süreli çalışma için ise 105,56 TL hesaplanmıştır. Yine Ocak-Haziran 2007 tarihleri arasında her bir fazla çalışma farklı fazla süreli çalışma aynı iken bulunan rakamların değişken değil 166,67 ve 185,87 TL şeklinde aynı olduğu görülmüştür. 2010 yılı Ekim-Ocak 2011 tarihleri arasında yine değişken çalışma saatlerine rağmen 280,00 TL fazla çalışma alacağı hesaplanmıştır. Bilirkişiden alınan ek rapor ilk rapordaki hesaplamaları aydınlatıcı nitelikte değildir.
    Denetime elverişli olmayan rapora itibarla eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.
    SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, Yargıtay duruşmasında kendisini vekille temsil ettiren davalı yararına takdir olunan 1100,00 TL avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, 23.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.


    Hemen Ara