Esas No: 2021/2849
Karar No: 2022/2353
Karar Tarihi: 16.03.2022
Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/2849 Esas 2022/2353 Karar Sayılı İlamı
9. Ceza Dairesi 2021/2849 E. , 2022/2353 K.Özet:
Mahkeme, çocuğun cinsel istismarı suçundan sanığın mahkumiyetine hükmetti. Konut dokunulmazlığının ihlali suçuna ilişkin verilen hükümün açıklanmasının geri bırakılmasına yönelik sanık avukatının itirazı kabul edilerek bu konuda kararın mahallinde merciince verilmesi gerektiği belirtildi. Hüküm, tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre eksiksiz olarak verildiğinden yerinde görülmeyen temyiz talebi reddedilerek hüküm onandı. Kanun maddeleri ise; çocuğun cinsel istismarı suçu için kanun maddesi belirtilmemiş, konut dokunulmazlığının ihlali suçu için ise 5271 sayılı CMK'nın 231/5. ve 231/12. maddeleri gösterilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması
İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi.
Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan dolayı 5271 sayılı CMK'nın 231/5. maddesine göre verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın aynı Kanunun 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup, temyiz yeteneğinin bulunmadığı ve anılan karara yönelik temyiz istemi CMK'nın 264. maddesine göre itiraz kabul edilip, bu hususta gerekli kararın mahallinde merciince verilmesi gerektiği anlaşıldığından, çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükümle sınırlı yapılan değerlendirmede gereği görüşüldü:
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.