Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/14796 Esas 2014/23140 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/14796
Karar No: 2014/23140
Karar Tarihi: 23.12.2014

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/14796 Esas 2014/23140 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalılar arasında işçilik alacaklarından dolayı görülen davada, işyeri devri sebebiyle sorumluluk konusu tartışılmıştır. İşyeri devri halinde kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. Feshe bağlı diğer haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden son işveren sorumludur. Somut olayda davacının çalıştığı işyeri A.. O..’na aitti ve şirketleşerek Vatan Hastaneleri Sağlık Yatırım Anonim Şirketi'ne devredildi. Davacının ihbar tazminatı son işveren olan Vatan Hastaneleri Sağlık Yatırım Anonim Şirketi'nden tahsil edilecektir. Ancak, davalı A.. O..'nun devirden önceki dönem için kıdem tazminatı farkı sorumluluğu bulunmaktadır. Bu davalıya karşı açılan kıdem tazminatı farkı talebinin reddi hatalıdır. Bu nedenle, davalı A.. O..'nun kendi dönemi ve devir tarihindeki ücret ile sınırlı olarak sorumlu tutulması gerekmektedir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri 1475 ve 4857 sayılı Yasalardır.
7. Hukuk Dairesi         2014/14796 E.  ,  2014/23140 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi : Bursa 8. İş Mahkemesi
    Tarihi : 16/06/2014
    Numarası : 2012/941-2014/649

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
    1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalıların tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
    2-Taraflar arasında davacının işçilik alacaklarından davalıların birlikte sorumlu olup olmadıkları konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
    İşyerinin önceleri gerçek kişi ya da kişilerce işletilmesinin ardından şirketleşmeye gidilmesi durumunda, bu işlem de bir tür işyeri devri sayılmalıdır. Önceki gerçek kişi olan işverenlerin devralan tüzel kişi ortakları olması bu devir ilişkisini ortadan kaldırmamaktadır. Aynı şekilde daha önce tüzel kişi şirket olan işverenin işyerini bir gerçek şahsa devretmesi de mümkündür. Devralanın şirketin hissedarlarından biri olması da sonucu değiştirmeyecektir. Adi ortaklardan bir ya da bazılarının hisselerini devri de sorumlulukların belirlenmesi noktasında işyeri devri olarak işlem görmelidir.
    İşyeri devri halinde kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. 1475 sayılı Yasanın 14"üncü maddesinin ikinci fıkrasında, devreden işverenin sorumluluğu bakımından bir süre öngörülmediğinden, 4857 sayılı Yasanın 6"ncı maddesinde sözü edilen devreden işveren için öngörülen iki yıllık süre sınırlaması, kıdem tazminatı bakımından söz konusu olmaz. O halde kıdem tazminatı işyeri devri öncesi ve sonrasında geçen sürenin tamamı için hesaplanmalı, ancak devreden işveren veya işverenler bakımından kendi dönemleri ve devir tarihindeki ücret ile sınırlı sorumluluk belirlenmelidir.
    Feshe bağlı diğer haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden son işveren sorumlu olup, devreden işverenin bu işçilik alacaklarından herhangi bir sorumluluğu bulunmamaktadır.
    Somut olayda davacının çalışmış olduğu işyerinin davalılardan A.. O..’na ait iken 15.08.2011 tarihinde şirketleşerek Vatan Hastaneleri Sağlık Yatırım Anonim Şirketine devredildiği ve davacının davalı hastane bünyesinde çalışmaya devam ettiği anlaşılmaktadır. Son işveren olarak davacının ihbar tazminatının davalı Vatan Hastaneleri Sağlık Yatırım Anonim Şirketinden tahsiline karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmamakta ise de davalı A.. O..’nun devirden önceki dönem için kıdem tazminatı farkından davacıyı çalıştırdığı dönem ve ücretiyle sınırlı olarak sorumlu tutulmasına karar verilmesi gerekirken bu davalıya karşı açılan kıdem tazminatı farkı talebinin reddine karar verilmiş olması hatalı olup bozma sebebidir.
    SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davalılara yükletilmesine, 23.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Hemen Ara