Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/13795 Esas 2022/2675 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık bir kişi resmi nikahlı eşine karşı nitelikli cinsel saldırı, kasten yaralama, kötü muamele, tehdit ve hakaret suçlamalarıyla yargılanmıştır. Hükümde, hakaret ve tehdit suçlarından beraat edilmiş ve nitelikli cinsel saldırı suçundan şikayet yokluğu nedeniyle düşmüştür. Ancak kasten yaralama ve kötü muamele eylemleri eziyet olarak kabul edilerek bu suçtan mahkumiyet kararı verilmiştir. Bakanlık vekili tarafından yapılan temyiz istemi reddedilmiş, sanık müdafisinin temyiz talebi de yerinde görülmeyerek hüküm onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi: Davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulması gerektiğiyle ilgili hususlar
- 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi: Kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağına dair madde
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi: Temyiz edilebilecek hükümler ve istisnalar hakkında madde
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi: Temyizden vazgeçme, temyiz isteminin reddi ve dosyanın geri verilmesi hakkında madde

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi nikahlı eşe karşı nitelikli cinsel saldırı, kasten yaralama, kötü muamele, tehdit, hakaret
HÜKÜM : Hakaret ve tehdit suçlarından beraat, resmi nikahlı eşe karşı nitelikli cinsel saldırı suçundan açılan kamu davasının şikayet yokluğu nedeniyle düşmesi, kasten yaralama ve kötü muamele eylemleri bütün halinde eziyet kabul edilerek bu suçtan mahkumiyet
İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık müdafisinin eziyet suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 21.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.