Mahkemesi : Kozan 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 17/02/2014
Numarası : 2012/391-2014/118

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde 2005 Eylül ayında işe başladığını, 2012 yılına kadar çalıştığını, işyerinden bir takım olumsuzluklar nedeniyle istifa dilekçesi ile işten çıkmak zorunda kaldıklarını, bu olumsuzlukları Kozan Şube Müdürüne söylediklerini, ancak olumsuzlukların devam ettiğini, davalı işyerinde dört kişi çalıştıklarını, işyerinde çalışan bayan personelin sürekli işe geç geldiğini, bu nedenle davacıya fazla iş düştüğünü, son zamanlarda şube müdürü ile konuştuklarını, düzeleceğini söylediğini, düzelmediğini, her gün 07.30-19.30 saatleri arasında çalıştıklarını, çarşamba günleri gazete aracı ile 05.30-22.00 saatleri arasında çalıştıklarını, cumartesi günleri 07.30-17.00 saatleri arasında çalıştığını, fazla mesai ücretlerinin hiçbir zaman ödenmediğini, bunun da haklı fesih sebebi olduğunu, Kozan Şube Müdürünün müşteriyi kazanma adına müşteri tahsilatında gecikme olduğunda ve kasada açık çıktığında herhangi birisinin kredi kartı ile açığı kapattığını, kredi kartı ödenmesi zamanında açık kapanmadı ise açığı çalışan dört kişinin aralarında paylaştırdıklarını, işyerindeki bu olumsuzluklar nedeniyle istifa dilekçesi verdiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve ücret alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının 01.10.2007-18.03.2010 tarihleri arasında çalışmış olduğunu, 19.10.2010 tarihinden sonraki çalışmasının S.. E.."in işçisi olarak acente nezdinde geçtiğini, acentede çalıştığı dönemlerden ilgili acentenin sorumlu olduğunu, davacının istifa suretiyle işten ayrıldığını, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamadığını, fazla mesai yapmadığını, bayram çalışmasının olmadığını, ücretinin eksiksiz ödendiğini bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, asıl işverenin MNG Kargo olduğunun kabul edilmesi gerektiği, buna göre de asıl işveren olarak MNG Kargonun davacının işçilik alacaklarından sorumlu tutulduğu, kıdem tazminatı alacağının net 6.515,90 TL, ihbar tazminatı alacağının net 1.724,24 TL olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme karar gerekçesinde iş akdinin kim tarafından feshedildiği, feshin haklı mı haksız mı olduğu konusunda gerekçe bulunmadığı gibi davacının dava dilekçesinde iş akdini kendisinin feshettiğini beyan etmesine rağmen davacı için ihbar tazminatına hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanıklarının beyanlarına göre davacının resmi tatillerde çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapıldığı belirtilmiş ise de davacının hangi resmi tatillerde çalıştığının kabul edildiği rapordan anlaşılmamaktadır. Davacı vekili dava dilekçesinde davacının 1 Ocak ve 1 Mayıs günlerinde çalışmadığını beyan etmiştir. HMK."nun 26. maddesi gereğince hakim tarafların talep sonuçlarıyla bağlı olup talepten fazlasına hükmedemez. Bu nedenle bilirkişiden davacının hangi genel tatillerde çalıştığının kabul edildiği konusunda denetime açık ek rapor alınmalı, hesaplamada dava dilekçesindeki davacının talebi de gözönünde bulundurulmalıdır. Yazılı şekilde hazırlanan rapora itibarla hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
4-Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının bakiye 60 gün yıllık izin alacağı olduğu ve 60 günlük izin alacağının hesaplanacağı belirtildiği halde 70 gün yıllık izin ücreti hesaplanmış olup belirtilen hesaplamaya itibarla hüküm kurulması ayrı bir bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.