Esas No: 2014/19388
Karar No: 2014/22824
Karar Tarihi: 16.12.2014
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/19388 Esas 2014/22824 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Karadeniz Gazetesi adına açılan davada çalışanın hakarete uğraması nedeniyle sözleşmesini haklı feshetmesi sonucu kıdem tazminatı talebinin reddi hatalı bulunarak bozuldu. Ayrıca, alacaklar ıslah ile talep edildiği için %5 fazlalık hakkı da kabul edilemez bulundu. Kanun maddeleri ise belirtilmemiş.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Davalı Karadeniz Gazetesi ve ... adına vekili Dairemizin 03.03.2014 tarih ve 2013/26956 Esas 2014/4922 Karar sayılı bozma kararının maddi hataya dayandığını ileri sürerek, maddi hatanın giderilmesi isteğinde bulunmuştur.
Dairemiz kararında maddi hata yapıldığına dair dilekçede, davacının fazla mesai, milli bayram ve genel tatil çalışma ücretleri ile ödenmeyen ücret alacaklarının %5 fazlalıklarına ilişkin ayrı bir talebi olmadığı halde alacak asıllarına katılarak talep edildiği, mahkemece hüküm altına alındığı, kabulün denetime elverişli olmadığı, bu nedenle bu alacaklara ilişkin bozma yapılmamasının maddi hataya dayandığı belirtilmiştir.
Dosya ve eklerinin yeniden incelenmesinde dava dilekçesinde davacının fazla mesai, milli bayram ve genel tatil çalışma ücreti ile aylık ücretin %5 fazlalıklarına ilişkin bir talebinin olmadığı, bu alacakların ıslah ile alacak asıllarına katılarak talep edildiği, mahkeme kabulünün denetime elverişli olmadığı anlaşıldı. Dairemizin anılan kararının bu nedenlerle maddi hataya dayandığı görülmekle davalının maddi hatanın düzeltilmesi talebi kabul edilmeli ve Dairemizin 03.05.2014 tarih ve 2013/26956 Esas 2014/4922 Karar sayılı bozma kararı ortadan kaldırılmalı davalının 25/10/2013 tarihli karara yönelik temyiz itirazları yeniden incelenmelidir.
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davacının 10.04.2008–28.06.2010 tarihleri arasında çalıştığını, sözleşmesinin hakarete uğraması nedeniyle kendisinin feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil, yılık izin alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davacının hakarete uğradığı iş akdini haklı nedenle feshettiği gerekçesiyle davayı kısmen kabul etmiştir.
Davacı hakaret edilmesi nedeniyle sözleşmesini haklı feshettiğini ileri sürmüştür. Tanıkların beyanları duyuma dayalı olup, görgüye dayalı bilgileri olan kişiler ise şahit olarak gösterilmemiştir. Hakaret iddiası haklı fesihe kanaat oluşturmaya elverişli delillerle ispatlanamadığından, kıdem tazminatı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı vekili dava dilekçesinde fazla mesai, milli bayram ve genel tatil çalışma ücreti ile ödenemeyen aylık ücretin tahsilini talep etmiş, bu alacakların %5 fazlalıklarına ilişkin bir talepde bulunmamıştır. İkinci bilirkişi raporunda hesap edilen alacaklar ıslah ile alacak asılları ile birlikte istenmiş ise de, başvuru harcı ayrıca yatırılmadığından %5 fazlalık alacaklar bakımından ıslahın ek dava olarak kabulü de mümkün değildir. Bu nedenle %5 fazlalıklara ilişkin alacaklar hakkında bu davada hüküm kurulamaz. Mahkemece fazla mesai, milli bayram ve genel tatil çalışma ücretleri ile ödenmeyen aylık ücretin aslı hakkında, dava ile ıslah dahil istenen toplam miktar gözönünde tutularak davalı lehine oluşan kazanılmış haklar ihlal edilmeden denetime elverişli şekilde karar verilmeli, %5 fazlalıklara ilişkin ise karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmelidir. Yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının maddi hatanın düzeltilmesi talebinin kabulüyle Dairemizin 03.03.2014 tarih ve 2013/26956 Esas 2014/4922 Karar sayılı kararının ORTADAN KALDIRILMASINA, davalı şirket vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle 25.10.2013 tarihli kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı şirkete iadesine, 16.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.