Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/12413 Esas 2022/2981 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi'nin verdiği karara göre, çocuğun beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel istismar suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, daha önce yapılan yargılamada alınan farik mümeyyizlik raporları arasında çelişki olduğu için Adli Tıp Kurumu Genel Kurulundan yeni bir rapor alınması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, daha sonra yapılan rapor isteği çocuğun sadece cinsel istismarı suçu ile ilgili olarak yapılmış ve bu rapora dayanarak hüküm kurulmuştur. Bu nedenle, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazı yerinde görülerek, kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi: Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına davaya katılma hakkı tanıyan madde.
- 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi: Kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacak olan maddeleri düzenleyen madde.
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi: Mahkeme kararlarına karşı yapılan temyiz isteminin süresini belirleyen madde.
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi: Temyiz incelemesi sonucu kararın bozulması durumunda yapılacak işlemleri düzenley

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,

Suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Mahkemece bozma öncesi gerçekleştirilen yargılama neticesinde beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 18.09.2018 günlü ilamı ile olay tarihinde on iki - on beş yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuk ile ilgili alınan farik mümeyyizlik raporları arasında çelişki olması nedeni ile bu suçla ilgili Adli Tıp Kurumu Genel Kurulundan aldırılacak yeni rapor sonrası suça sürüklenen çocuğun hukuki durumunun tayini gerektiğinden bahisle bozulmasından sonra söz konusu karara uyan mahkemece çocuğun cinsel istismarı suçu ile ilgili olarak suça sürüklenen çocuğun işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğinin gelişip gelişmediği hususunda İstanbul Adli Tıp Kurumu Üst Kurulundan rapor aldırılması gerekirken çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçu ile ilgili rapor düzenlenmesi talebinde bulunulması ve bu talebe istinaden Adli Tıp Birinci Üst Kurulunca hazırlanan 08.01.2019 tarihli rapora dayanılarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.