Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/15220 Esas 2022/3043 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen cinsel saldırı ve kasten yaralama suçlarından dolayı sanık mahkum edilmiştir. Ancak, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca hüküm BOZULMUŞ ve suçtan dolayı görülen kamu davası zamanaşımı sebebiyle DÜŞMÜŞTÜR. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi: Kanun maddelerinde yapılan değişikliklerin geriye yürümeyeceğine dair düzenlemeler yapmaktadır.
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi: Yargılama hatalı olduğunda veya yasaya aykırılık bulunduğunda hüküm BOZULUR.
- 5237 sayılı TCK'nın 102/1-c.2. maddesi: Sarkıntılık suretiyle cinsel saldırı suçu düzenlenmektedir.
- 5320 sayılı Kanunun 26. maddesi: Adli para cezalarının kesin nitelik kazanacağına dair düzenlemeler yapmaktadır.
- 6217 sayılı Kanun: Adli para cezalarıyla ilgili düzenlemeler getirmiştir.
- 6545 sayılı Kanun: Cinsel saldırı suçunun zamanaşımı süresine ilişkin düzenlemeler yapmıştır.
- 67/4. madde: Olağanüstü dava zamanaşımı süresini belirlemektedir.
- 223/8. madde:

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel saldırı, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup, buna göre mahkemece sanık hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan tayin edilen 3.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün CMUK'nın 305/1. maddesi uyarınca kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca Reddiyle, cinsel saldırı suçundan kurulan hükümle sınırlı yapılan değerlendirmede gereği görüşüldü:
Oluşa uygun kabule göre sanığın eyleminin zamanaşımı süresi yönünden lehe sayılıp, 6545 sayılı Kanun değişikliğinden sonraki 5237 sayılı TCK'nın 102/1-c.2. maddesinde düzenlenen sarkıntılık suretiyle cinsel saldırı suçunu oluşturup,öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e, 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve suç tarihi ile inceleme günü arasında hükmün açıklanmasının geri bırakılması nedeniyle duran zaman da göz önüne alındığında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, sanık hakkında atılı suçtan görülen kamu davasının aynı Kanunun 322 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı sebebiyle DÜŞMESİNE, 30.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.