Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/2706 Esas 2022/3164 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karar, çocuğun cinsel istismarı suçunda sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırının dosya kapsamına göre sarkıntılık düzeyini aşan eylemler için üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesinin görevli olduğu belirtilerek, dosyanın görevsizlik nedeniyle üst dereceli mahkemeye gönderilmesi gerektiği ve bu nedenle kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (TCK) 103/1. Maddesi: Çocuğun cinsel istismarı suçunu tanımlamaktadır.
6545 sayılı Kanun: cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan kanundur.
5235 sayılı Adli Yargı Kanunu (AYK) 12. Maddesi: Mahkemelerin görev ve yetkilerinin düzenlendiği maddedir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) 4. Maddesi: Aynı suç nedeniyle birden fazla yer kovuşturması yapılamayacağına ve yetkisiz mahkemelerin yargılamaya devam etmeyeceğine dair hükümleri düzenleyen maddedir.
5320 sayılı Kanun: Temyiz incelemesini yapan Yargıtay'ın görevlerini ve yetkilerini düzenleyen kanundur.
1412 sayılı CMUK'nın 321. Maddesi: Yargıtay'ın hükmü bozma kararı verme yetkisine sahip olduğunu düzenleyen madde.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla dosya kapsamına göre sarkıntılık düzeyini aşan eylemle ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri uyarınca görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.