Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/28446 Esas 2022/3289 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Şanlıurfa 2. Ağır Ceza Mahkemesi'nin verdiği 28.03.2017 tarihli kararda, suça sürüklenen çocuklar hakkında açılan kamu davaları sonucu kurulan düşme hükümlerine yönelik istinaf talebinin, mahkeme kararlarının yeterli şekilde açıklanmamış olması sebebiyle reddedilmesi istinaf edilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi de bu talebi esastan ve düzeltilerek reddetmiştir. Ancak sanık hakkında kurulan ırza geçme suçundan mahkumiyet hükmünün delil takdirinin yapılabilmesi için duruşmalı olarak karar verilmesi gerektiği gözetilmeden kararın bölümü çıkarılarak sanığın beraat etmesi gerektiğine karar verilmiştir. Bu sebeple temyiz itirazları yerinde görülmüş ve Bölge Adliye Mahkemesi kararı bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 414/2 ve 415. maddeleri: Suça sürüklenen çocuklar tarafından işlenen suçlar ve cezaları hakkında düzenlemeler yapar.
- Türk Ceza Kanunu'nun 765. maddesi: Irza geçme suçunu tanımlar.
- CMK'nın 230. maddesi: Mahkeme kararlarının açık ve gerekçeli olması gerektiğini belirtir.
- CMK'nın 280/1-g. maddesi: Delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi amacıyla duruşma yapılması gerektiğini

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Irza geçme
HÜKÜM : Sanıkların atılı suçtan mahkumiyetlerine dair Şanlıurfa 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 28.03.2017 gün ve 2003/97 Esas, 2017/96 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun sanıklardan ..., ..., ..., ... haklarında kurulan hükümler yönünden esastan ve ... hakkında kurulan hüküm açısından ise karardaki mahkumiyete dair kısmın çıkarılarak sanığın bu suçtan beraatine karar verilmesi suretiyle düzeltilerek esastan reddine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Suça sürüklenen çocuklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... (...) haklarında 765 sayılı TCK.nın 414/2 ve 415. maddelerinde düzenlenen suçlarından açılan kamu davaları haklarında kurulan düşme hükümlerine yönelik katılan Bakanlık vekilinin istinaf talebiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda ilk derece mahkemesince gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükümlere esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat, sanıkların suç oluşturduğu sabit görülen fiilleri ile bunların hukuki nitelendirmelerinin yapılması suretiyle delillerle sonuçlar arasında bağ kurulması gerektiği gözetilmeden Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141 ve 5271 sayılı CMK'nın 230. maddesinde belirtildiği şekilde gerekçe içermeyen kararlar verilmesi karşısında, söz konusu karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi suretiyle CMK'nın 289/1-g. maddesine muhalefet edilmesi,
İlk derece mahkemesince sanık ... hakkında ırza geçme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün istinaf edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince sanığın müsnet suçu işleyip işlemediği hususunda yapılacak değerlendirmenin delil takdirine ilişkin olması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nın 303/1-a. maddesi kapsamına girmediği ve bu husustaki değerlendirmenin aynı Kanunun 280/1-g. maddesi uyarınca duruşmalı yapılarak karar verilmesi gerektiği gözetilmeden dosya üzerinde yapılan inceleme neticesinde sanığın atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gerekçesiyle mahkumiyet hükmüne ilişkin bölümün karardan çıkarılarak yerine beraatine ilişkin paragrafın eklenmesi suretiyle vaki istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafileri ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 12.02.2019 gün ve 2017/2559 Esas, 2019/113 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan ve düzeltilerek esastan reddine yönelik hükümlerinin 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 07.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.