Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/11251 Esas 2022/3329 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, çocuğun cinsel istismarı suçundan hüküm giyen sanığın temyiz başvurusunu inceledi. Ayrıca Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın davaya katılma talebinin karara bağlanmadığı saptandı. Mahkeme, yapılan yargılamaya ve delillere uygun olarak temyiz itirazlarını reddetti ancak temel ceza belirlenirken kanun maddesinde yer alan ibarelerin tekrar edilip yetersiz gerekçelerle hüküm kurulduğunu tespit etti. Bu nedenle, mahkeme kararı kanuna aykırı bulundu ve hüküm bozuldu. İlgili kanun maddeleri: 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun 20/2. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi ve 3. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi.
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının ilgili kamu davalarına katılarak hükümleri temyiz etme hakkının bulunduğu ve Bakanlık vekili tarafından kovuşturma evresinde sunulan dilekçede katılma iradesi ortaya konulduğu halde bu hususta karar verilmediği anlaşılmakla, söz konusu madde hükmü de gözetilerek 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi uyarınca Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının katılan, vekilin ise katılan Bakanlık vekili sıfatıyla davaya katılmasına karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
İlk derece mahkemesince temel ceza belirlenirken 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesinin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla aynı Kanunun 3. maddesinin birinci fıkrasında yer alan "Suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" düzenlemesi nazara alınıp, bu kapsamda somut ve denetime elverişli gerekçe gösterilmek suretiyle alt sınırdan makul oranda uzaklaşılması gerektiği gözetilmeden kanun maddesinde yer alan bir kısım ibarenin tekrarlanması suretiyle ve yetersiz gerekçe ile hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 07.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.