Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/19595 Esas 2022/3515 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna teşebbüs (mağdure ...’ye karşı); çocuğun cinsel istismarı (mağdure ...’ya karşı)
HÜKÜM : Sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan (mağdure sayısınca) mahkumiyetine dair İzmir 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 04.12.2019 gün ve 2017/221 Esas, 2019/462 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında katılan mağdure ...’ye yönelik çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan hüküm kurulurken sonuç cezanın 14 yıl 22 gün yerine 13 yıl 12 ay 22 gün olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini, CMK’nın 294/1.maddesi nazara alınıp bu hususa yönelik temyiz sebebi belirtilmemesi karşısında, bozma nedeni yapılmamıştır.
5271 sayılı CMK'nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ve sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, katılan mağdure ... vekili ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında katılan mağdure ...’ya karşı çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat ve sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiili ile bunun hukuki nitelendirmesinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği nazara alınıp, ilk derece mahkemesince çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün gerekçesinde yer verilen sübut değerlendirmesinde hangi delile neden itibar edildiği de
açıklanmaksızın, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141 ve 5271 sayılı CMK'nın 230. maddesinde belirtildiği şekilde gerekçe içermeyen karar verilmesi karşısında anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi suretiyle aynı Kanunun 289/1-g. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 10.06.2020 gün ve 2020/441 Esas, 2020/410 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 13.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.