Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/16562 Esas 2022/3510 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık çocuğu cinsel istismar suçundan mahkum edildi ve istinaf başvurusu reddedildi. Ancak, sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyeti de incelendiğinde, mahkemenin suç vasfını yanlış tayin ettiği ve hükmün BOZULMASINA karar verildiği belirtilmiştir. Dosya ilk derece mahkemesine gönderilirken, kararda geçen kanun maddeleri 5271 sayılı CMK'nın 288, 294, 289, 302/1, 302/2-4 ve 5237 sayılı TCK'nın 109/1 maddeleridir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 24.12.2019 gün ve 2019/46 Esas, 2019/362 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi.
Her ne kadar sanık hakkında mağdur ...’a karşı sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükme yönelik de görüş bildirilmişse de Bölge Adliye Mahkemesince anılan hükme ilişkin sanık müdafisinin temyiz isteminin reddine dair verilen 04.08.2020 günlü ek kararın ayrıca temyiz edilmediği gözetilerek gereği görüşüldü:
Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ve sanık müdafisinin temyiz dilekçesinde belirttiği nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık müdafisinin temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme yönelik Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Tüm dosya kapsamından, ilk derece mahkemesince sanığın olay günü sekiz yaşında bulunan mağduru cebir, tehdit veya hileyle inşaata götürdüğüne dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek 5237 sayılı TCK'nın 109/1. maddesi ile hüküm kurulması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması karşısında, anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Van Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin 23.06.2020 gün ve 2020/962 Esas, 2020/647 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Van Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmesine, 13.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.