Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/24539 Esas 2022/4105 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından yargılanan sanığın, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraatine, çocuğun cinsel istismarı eyleminin çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs olarak kabul edilerek bu suçtan mahkumiyetine karar verdi. Kararın temyiz edilmesi sonucunda yapılan incelemede, hükmedilen ceza nevi ve miktarının kanuni sınırlar içinde tayin edildiği ve beraat hükmünün de dosya kapsamına uygun olduğu belirlendi. Bu nedenle, sanık müdafisi ile Bakanlık vekilinin temyiz talepleri reddedilerek hükümlerin onanmasına karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat, çocuğun cinsel istismarı eylemi çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs kabul edilerek bu suçtan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler ile mağdure vekilinin temyiz isteminin reddine dair verilen ek kararla ilgili ayrıca kanun yolu inceleme talebinde bulunulmadığı gibi 30.12.2019 günlü dilekçenin de sanık müdafisinin temyizine cevap mahiyetinde olduğu nazara alınıp, sanık müdafisinin kanuni süresinden sonra yaptığı duruşmalı inceleme talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, duruşmasız yapılan değerlendirmede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen ceza nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği gibi beraat hükmünün de dosya kapsamına uygun olduğu anlaşıldığından, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 27.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.